یک مدل بهینه سازی ریاضی برای تخصیص فضای فیزیکی به نیازمندی های دانشگاهی

هدف: مساله تخصیص فضای فیزیکی به نیازهای دانشگاهی یکی از مسایل بهینه ­سازی پیچیده است که مجموعه ای از نیازهای آموزشی و پژوهشی محدود را به مجموعه ای از منابع با رعایت مجموعه ای از محدودیت ها، توزیع می کند. با توجه به پیچیدگی این مساله، تکنیک های متعددی مبتنی بر روش های ابتکاری پیشنهاد شده است. در این مقاله، یک مدل ریاضی از نوع برنامه ­ریزی اعداد صحیح برای فرموله کردن این مساله ارایه می شود.روش شناسی پژوهش: برای حل مدل از روش گرادیان کاهشی استفاده می شود و پارامترهای آن تنظیم می گردند. برای ارزیابی مدل و راه­ حل پیشنهادی، داده ها و امکانات یکی از دانشکده های نوپا در دانشگاه علامه طباطبایی در تهران، مورد آزمایش قرار می گیرد. تعداد ۱۱ نیازمندی و ۱۸ فضای فیزیکی قابل تخصیص در این دانشکده تعریف شده است، بنابراین تعداد ۱۹۸ متغیر تصمیم گیری با دامنه ارزش های صفر و یک، در مدل وجود دارد. در ارزیابی، چندین سناریو ایجاد می ­شود و نتایج هر یک از سناریوها مورد مقایسه قرار می­ گیرد.یافته ها: مدل و راه ­حل ارایه شده، یک روش عمومی است و می تواند برای سایر دانشکده ها و دانشگاه هایی که با محدویت فضا مواجه می باشند، مورد استفاده قرار گیرد.اصالت/ارزش افزوده علمی: در این مقاله، یک مدل ریاضی برای فرموله کردن مساله تخصیص فضای فیزیکی که یکی از مسایل مهم تصمیم ­گیری برای سازمان ها و موسسه های آموزشی­ و پژوهشی است ارایه شد.

Keywords:

بهینه سازی ریاضی , فضای فیزیکی , نیازهای آموزشی , نیازهای پژوهشی