بررسی تاثیر آموزش خودتنظیمی بر خودناتوان سازی، اهمال کاری تحصیلی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر تکلیف گریز

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش خودتنظیمی بر خودناتوان سازی، اهمال کاری تحصیلی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان دختر تکلیف گریز بود. طرح پژوهش شبه آزمایشی، از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان دختر دوره ابتدایی تکلیف گریز پایه پنجم منطقه ۱۵ شهر تهران در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود. تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان دختر تکلیف گریز پایه پنجم ابتدایی منطقه ۱۵ شهر تهران (۱۵ نفر در قالب گروه آزمایش و ۱۵ نفر در قالب گروه گواه) ابتدا به صورت هدفمند غربالگری و انتخاب گردید سپس به صورت تصادفی ساده در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. تمام آزمودنی های گروه آزمایش و گواه در شرایط یکسان، پرسشنامه های خودناتوان سازی تحصیلی شوینگر و استینسمرپلستر (۲۰۱۰)، اهمال کاری تحصیلی سواری (۱۳۹۰) و انگیزش تحصیلی هارتر (۱۹۸۱) را به عنوان پیش آزمون تکمیل کردند. سپس مداخله آموزش خودتنظیمی به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا گردید، اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارSPSS نسخه ۱۹ و روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیره و تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش خودتنظیمی به طور معناداری بر خودناتوان سازی تحصیلی، اهمال کاری تحصیلی و انگیزش تحصیلی موثر بوده و درگروه آزمایش باعث کاهش معنادار خودناتوان سازی تحصیلی و اهمال کاری تحصیلی و افزایش معنادار انگیزش تحصیلی شده است (۰۵/۰>p).

Keywords:

خودتنظیمی , خودناتوان سازی , اهمال کاری تحصیلی , انگیزش تحصیلی , تکلیف گریز