اثر ترمیم کننده پلی ساکارید استخراج شده از ستاره شکننده بر زخم پوستی موش صحرایی نر نژاد ویستار

در طب سنتی عصاره­ های گیاهان دربردارنده پلی ­ساکارید به ­طور وسیعی برای درمان زخم پوستی به­ کار می­ رود. ستاره­ شکننده به عنوان یک موجود دریایی دارای ترکیبات فعال زیستی است که به آن قدرت بازسازی بازوهای آسیب دیده را می­ دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر پلی­ ساکارید استخراج شده از ستاره ­شکننده خلیج فارس (Ophiocoma erinaceus) در ترمیم زخم پوستی موش صحرایی نر نژاد  ویستار است. در این پژوهش تجربی، ۶۰ سر موش صحرایی نر به­ طور تصادفی به ۵ گروه شاهد، شاهدمثبت (تیمار با عسل)، گروه تجربی۱ تا ۳ به ترتیب از راست به چپ تحت تیمار با دوز ۱۲/۵، ۲۵ و ۳۷/۵ میلی­ گرم/کیلوگرم وزن بدن پلی­ ساکارید ستاره ­شکننده تقسیم شدند. زخم در بخش پشتی بدن ایجاد شد و موش­ ها تحت تیمار موضعی قرار گرفتند. در روزهای ۳، ۷، ۱۰ و ۱۴ از زخم­ های در حال ترمیم نمونه­ برداری شد و پس از رنگ­ آمیزی توسط میکروسکوپ نوری ارزیابی شد. سپس، داده ­های کمی توسط نرم افزار SPSS ، آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل شدند. نتایج میکروسکوپی نشان داد که در زخم­ های تیمار شده با دوز ۳۷/۵ پلی­ ساکارید مشابه با گروه شاهد مثبت بازسازی اپی­تلیوم، رگ­زایی و کاهش تعداد سلول­ های التهابی سریع­ تر ازگروه شاهد بود. بیش­ترین ضخامت اپی­تلیوم در روز ۷ و کم­ترین تعداد سلول­های التهابی در روز ۱۴ در گروه تجربی ۳ و شاهد مثبت نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. یافته­ های این پژوهش نشان داد که پلی ­ساکارید ستاره­ شکننده باعث تسریع روند ترمیم زخم می­ شود که می­ تواند به عنوان یک ترکیب طبیعی در تکوین داروهای ترمیم ­دهنده زخم پوستی پیشنهاد شود.

Keywords:

animal model , bioactive compounds , carbohydrate , Persian Gulf , wound healing , التیام زخم , ترکیبات فعال زیستی , خلیج فارس , کربوهیدرات , مدل آزمایشگاهی