تاثیر عدم شناخت خود و نقش طرحواره های ناسازگار در ایجاد الگو های آسیب زا بر روابط عاطفی

خودشناسی یکی از عوامل مهم در توسعه فردی و حرفه ایی است که در ایران کاربرد آن کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله، ما قصد داریم نشان دهیم که خودشناسی چگونه به فرد کمک می کند تا با فهمیدن تجارب و فرآیندهای درونی خود، توانایی هایش را شناسایی و بهترین فعالیت ها را برای رسیدن به اهدافش انتخاب کند. هدف از این پژوهش بررسی رابطه ی طرحواره های ناسازگار و مولفه های عشق ورزی در دانشجویان دانشگاه آزاد واحد کرج در رشته های مدیریت، روانشناسی و ادبیات انگلیسی بود. روش پژوهشی ما توصیفی- همبستگی می باشد و نمونه ی ما ۱۰۰ نفر از دانشجویانی است که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره ها ی ناسازگار اولیه یانگ و پرسشنامه ی مثلث عشق استرنبرگ استفاده شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۰ تحلیل شدند. نتایج به دست امده حاکی از آن است که در بین طرحواره های ناسازگار و شیوه های عشق رابطه منفی و معنادار وجود دارد. به عبارت دیگر، هر چه سطح طرحواره های ناسازگار بالاتر باشد، سطح صمیمیت، هوس و تعهد در رابطه عاطفی کمتر خواهد بود. همچنین یافته ها نشان دادند که عدم شناخت خود یک عامل موثر در تشکیل طرحواره های ناسازگار است. بنابراین، پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که افزایش خودشناسی می تواند یک راهکار موثر برای درمان و پیشگیری از طرحواره های ناسازگار باشد.

Keywords:

روابط عاطفی , خودشناسی , طرحواره های ناسازگار , شیوه های عشق ورزی