بررسی رابطه کمال گرایی دانش آموزان بر خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی آنان

براساس روان شناسی، انسان گرایی خود هسته مرکزی شخصیت است و در سلامت جسمانی، روانی، موفقیت شغلی، تحصیلی و هویتی نقش مهمی بر عهده دارد . به طور کلی میتوان گفت که براسا س دیدگاه روان شناسان، تمام رفتارهای انسان تحت تاثیر و نفوذ خود است. یکی از صفات شخصیتی که به رابطه با خود پرداخته شده است کمال گرایی است. بی تردید کمال گرایی یکی از ویژگی های شخصیتی می باشد که می تواند هم سازنده،مفید و مناسب باشد. نیروی انگیزشی هر فرد به سوی رشد و خودشکوفایی است. همه افرارد نیاز دارند که توانایی های بالقوه خود را تا بالاترین اندازه ممکن شکوفا کنند و به روشی فراتر از رشد کنونی خود دست یابند. گرایش طبیعی افراد حرکت از مسیر تحقق توانایی های بالقوه خودش است، هرچند ممکن است در این راه با برخی موانع محیطی و اجتماعی رو به رو شوند. البته رسیدن به کمال و شکوفا ساختن استعدادها و توانایی های نهفته و بالقوه فرد به خودی خود بسیار ارزشمند است و در این وادی کمال گرایی امری مثبت و پسندیده است ولی آنچه که به آن اشاره شده است جنبه افراطی یا منفی کمال گرایی است. این پژوهش با در نظر گرفتن مولفه های کمالی گرایی و خودتنظیمی با استفاده از روش توصیفی و با مرور کتابخانه ای سعی در ترسیم رابطه بین متغیرهای مطرح شده است. همچنین میزان کمال گرایی دانش اموزان از جمله عامل های موثر بر خودتنظیمی تحصیلی دانش اموزان است.

Keywords:

کمال گرایی , خودتنظیمی , دانش آموزان , پیشرفت تحصیلی