بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر بهبود سازگاری و تاب آوری دانشجویان زندانشگاه آزاد دزفول

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر بهبود سازگاری و تاب آوری دانشجویان زن دانشگاه آزاد دزفول در دوران کرونا بود. روش پژوهش توصیفی از نوع طبقه ای نسبی بود . پژوهش به صورت نیمه آزمایشی ، پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود..پرسشنامه تابآوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و سازگاری بل (۱۹۶۱) انجام شد .برنامه مداخله ای ، برنامه مداخله ای تنظیم هیجان گراس (۲۰۰۲) بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها، روش تحلیل کوواریانس استفاده گردید طبق یافته ها متغیر سازگاری عاطفی با مقدار آزمون F (۶۸۸/۱۳) و سطح معناداری ۰۰۱/۰ و ۶/۳۳ درصد، متغیر سازگاری اجتماعی با مقدار آزمون F (۸۲۶/۳۴) و سطح معناداری ۰۰۰/۰ و ۳/۵۶ درصد ، استحکام شخصی با مقدار آزمون F (۶۲۱/۵۶) و سطح معناداری ۰۰۰/۰ و ۷/۶۷ درصد ، متغیر تحمل عواطف منفی و پذیرش مثبت تغییر با مقدار آزمون F (۰۲۷/۱۳) و سطح معناداری ۰۰۱/۰ و ۵/۳۲ درصد تغییرات را از برنامه ی آموزش تنظیم هیجان نشان دادند. از نتایج چنین میتوان استنباط کردآموزش تنظیم هیجان بر سازگاری و تابآوری تاثیر مثبت داشته و می توان از این برنامه به عنوان مداخله سودمند در بهبود سازگاری و افزایش تابآوری در چنین شرایط بحرانی استفاده کرد.

Keywords:

آموزش تنظیم هیجان , سازگاری , تابآوری , کرونا