گفتمان، قدرت و زبان در قصه های بهرنگی از دیدگاه تاریخ گرایی نوین

این مقاله با بررسی گفتمان، قدرت و زبان در داستان های «الدوز و کلاغ ها» و «الدوز و عروسک سخنگو»ی بهرنگی از دیدگاه تاریخ گرایی نوین فوکو، نشان می دهد گفتمان های چندگانه در این آثار متاثر از گفتمان های انقلابی، سیاسی، ادبی و فرهنگی عصر بهرنگی است؛ همچنین تبیین می کند چگونه بهرنگی با قصه های کودکانه، از زبان بی زبان ها، کلاغ ها و عروسک ها رابطه متقابل زبان و قدرت را به تصویر کشیده است. چرا که هرجا زبان تهدیدی برای قدرت (زن بابا) به شمار می آید، بی درنگ به سکوت و خاموشی محکوم می شود.

Keywords:

discourse , new historicism , power , language , Michel Foucault , narrative literature of ۱۴th century , گفتمان , تاریخ گرایی نوین , قدرت , زبان , بهرنگی , میشل فوکو , ادبیات داستانی قرن چهارده