مطالعه سینتیکی آنزیم پراکسیداز در حضور آلکالوئیدهای پورینی

آنزیم پراکسیداز واکنش های اکسیداسیونی پیش ماده های مختلف را با استفاده از هیدروژن پراکسید که یک گونه فعال اکسیژنی است، تسریع می کند. گونه های فعال اکسیژن در غلظت های کم، به عنوان پیام رسان در تنظیم مسیرهای درون سلولی عمل می کنند و در غلظت های زیاد، با ایجاد استرس اکسیداتیو قابلیت غلبه بر سیستم ایمنی را دارند. از طرفی، نوشیدنی هایی مثل قهوه، چای و نوشابه های گازدار که به مقدار فراوان در رژیم غذایی روزانه افراد وجود دارند، حاوی مقادیر زیادی از آلکالوئید گزانتین ها از جمله تئوفیلین و تئوبرومین هستند. از این رو، تاثیر تئوفیلین و تئوبرومین بر فعالیت پراکسیداز بررسی شده است. فعالیت پراکسیداز به روش کینتیک توسط اسپکتروفتومتر از طریق دنبال کردن جذب محصول رنگی ناشی از اکسایش ۴-آمینوآنتی پیرین در طول موج ۵۱۰ نانومتر به مدت ۳ دقیقه، در حضور و فقدان تئوفیلین و تئوبرومین اندازه گیری می شود. در این مطالعه نشان داده شد که هر دو ترکیب فعالیت آنزیم پراکسیداز را مهار می کنند و مقادیر IC۵۰ برای تئوبرومین و تئوفیلین به ترتیب ۰/۵۰ و ۰/۵۵ میلی مولار است. از طرفی مقادیر ثابت های Km و Vmax هر یک از مهارکننده ها، نارقابتی بودن مکانیسم مهار را نشان می دهد. همچنین مقدار Ki، برای تئوبرومین و تئوفیلین به ترتیب ۰/۰۳ و ۰/۰۴۵ میلی مولار تعیین شد. درنتیجه، تئوبرومین در مقایسه با تئوفیلین، به دلیل داشتن مقادیر کمتر IC۵۰ و Ki، دارای قدرت مهار بالاتر و تمایل اتصال بیشتری به کمپلکس آنزیم - پیش ماده است. بنابراین، نتیجه گیری می شود که تئوبرومین اثر مهاری قوی تری بر فعالیت پراکسیداز دارد.

Keywords:

antioxidant , free radical , inhibitor , theobromine , theophylline , آنتی اکسیدان , تئوبرومین , تئوفیلین , رادیکال آزاد , مهارکننده