منشاشناسی خطاهای معربین قرآن کریم با تکیه بر آراء ابن هشام انصاری

قرآن کریم، کتاب آسمانی ما مسلمانان است. همانطور که در کتب اعتقادی مذکور است ، این کتاب دربردارنده کلام الهی خطاب به بندگانش می باشد. از آنرو که زبان آن ، عربی است ولی گستره دلبستگی ها به آن ، غیر محدود به عرب ها لذا احتیاج به علمی بود تا قدرت فهم زبان عربی را در غیر عرب ها ایجاد کند. در طول تاریخ ، این علم پس از ایجاد ، شروع به رشد و شکوفایی کرد و وسعت خود را افزایش داد تا جایی که علم اعراب قرآن نیز به قسمی از آن بدل شد. این علم علاوه بر قدرت صحیح خواندن آیات قرآنی از حیث حرکت های پایانی کلمات ، به دلیل توجه به چگونگی ترکیب نحوی کلمات ، فهم آنان را تولید و ساده سازی می کند. لذا دانشمندان این علم به سرعت شروع به اعراب قرآن کرده و نظرات خود را حول آیات آن بیان کردند. برخی از این ترکیب ها و اعراب گذاری ها با اصول و قواعد تبیین شده در این علم ناهمساز است به طوری که در پاره ای از اوقات فهم آیات دچار اشکال می گردد و بدتر از آن ، گاهی این ناهمگونی فهم غلط آیات قرآنی را سبب شده است. ما در این پژوهش بر آن شدیم ، تا اعراب گذاری آیات قرآن توسط دانشمندان این علم را از ابتدای قرآن تا پایان سوره اعراف ، به نقد و بررسی بگذاریم و منشا یا مناشئ خطاهای آنان در تولید فهم از آیات را در معرض دید سایر پژوهشگران قرار دهیم. بیان این مطلب که اصول و قواعد پایه که در این رساله از آن ها استفاده شده است ، برگرفته از کتاب مغنی اللبیب ابن هشام انصاری بوده خالی از لطف نیست بلکه مایه تواضع و ادب نگارنده می باشد.

Keywords:

نقد , اعراب , نقد اعرابی , منشا خطاها , آیات قرآن , ابن هشام انصاری