مقایسه تطبیقی بازآفرینی اراضی قهوه ای، اراضی خاکستری و بافت ناکارآمد مطالعه موردی: منطقه ۳ و ۴ شهر کرمان

یکی از روش های نوین مداخله در بافت های قدیمی و ناکارامد محلات رویکرد بازآفرینی است، در واقع بازآفرینی با توجه توامان به ابعاد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی سعی در احیا، تجدید حیات و نوزایی شهری و یا به عبارتی به دنبال دوباره زنده شدن بافت های درون شهریست که در گذشته برای اهداف تجاری و صنعتی استفاده می شده اند و اکنون به دلیل آلودگی و سایر مشکلات رها شده و غیر قابل استفاده هستند. این اراضی، امروزه تحت عنوان زمین های قهوه ای و خاکستری شهری خوانده می شوند. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی با هدف ارزیابی اراضی قهوه ای و خاکستری با رویکرد بازآفرینی شهری تدوین شده است در گردآوری داده ها، از روش های کتابخانه ای و میدانی و و ابزار پرسشنامه استفاده شده است و از تکنیک تحلیل سلسه مراتبی (Ahp)، به عنوان پایه اصلی مدل تحلیلی پژوهش جهت رتبه بندی وارزش گذاری زیرشاخص های اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی استفاده گردیده است. یافته های حاصل از مدل تحلیل سلسله مراتبی بر اولویت بندی ابعاد تاثیرگذار بر بازآفرینی ارضی قهوه ای و خاکستری به ترتیب بر قیمت زمین با وزن نسبی (۰.۴۳۱)، نیاز به مسکن با وزن نسبی (۰.۲۸۵)، امنیت فردی و اجتماعی با وزن نسبی (۰.۳۸۴)، آسیب های اجتماعی همچون ناامنی و بزهکاری با وزن نسبی (۰.۲۱۷)، پتانسیل و قابلیت های اراضی قهوه ایی و خاکستری با وزن نسبی (۰.۳۵۲)، امکانات و زیر ساخت ها با وزن نسبی (۰.۲۳۰)، کاهش کیفیت محیطی و افزایش آلودگی با وزن نسبی (۰.۳۷۶)، کاهش بهداشت محیط و افزایش بیماری ها با وزن نسبی (۰.۳۲۹) دلالت دارد

Keywords:

اراضی قهوه ایی , اراضی خاکستری , بافت ناکارآمد , بازآفرینی , فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) , مناطق شهری