ناحیه محوری، روشی نو در مشارکت عمومی

«شورای محلی» یکی از مهم ترین جلوه ها و عناصر مولد سرمایه اجتماعی است. این نهاد تبلور عینی مدنیت، مشارکت و تعامل مدنی به شمار می آید و نشانه بارز حضور هم زمان حاکمیت مردم و خرد جمعی است. همان طور که هویت یک سیستم، از ارتباطات متقابل، سازمان دار و اجزای آن شکل می گیرد، گونه های تعامل در جامعه نیز هویت نظام اجتماعی را معرفی و توصیف می کند. اما چند و چون این تعامل، خود مبتنی بر سرشت و شخصیت اجتماعی و فرهنگ جامعه است. حتی اگر قانونی شدن تعامل، نتیجه فشار روشنفکری و دستمایه تلاش روشنگران باشد، یا حکومت، به اقتباس یا تقلید از دیگران ساختارهای تعاملی شهروندی را رسمیت بخشیده باشد، ممکن است ناتوانی سرشت ملی، اصل تعامل یا اصالت هویت آن را مخدوش سازد که به گمان پژوهشگران، این، بارز ترین مانع توفیق و بقای شوراهای محلی است. در این نوشته تلاش می شود تا از روزنه «سیاست ناحیه محوری شهرداری تهران»، به شوراهای اسلامی شهر، ظرفیتها و توانایی آنها در ماندگاری، نگاه و دستاورد آن گزارش شود.

Keywords:

Neighbourhood watch , Participation , local council