اثربخشی آموزش رویکرد طرحواره درمانی بر اشتیاق شغلی و خستگی شغلی معلمان

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش رویکرد طرحواره درمانی بر اشتیاق شغلی و خستگی شغلی معلمان تهران انجام شد. روش این پژوهش ازنظر طرح، نیمه آزمایشی و در قالب طرح پیش آزمون- پس آزمون و با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه معلمان زن مدارس ابتدایی تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۱۳۹۷ بود که از بین آنها ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت آموزش رویکرد طرحواره درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. روش نمونه گیری، خوشه ای تصادفی بود و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اشتیاق شغلی سالوناوا و شوفلی (۲۰۰۱) پرسشنامه استعدادخستگی شغلی وادانویچ و کاس (۱۹۹۰) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش طرح واره درمانی بر اشتیاق شغلی و استعداد خستگی شغلی معلمان کرج تاثیر دارد.

Keywords:

طرحواره درمانی , اشتیاق شغلی , استعداد خستگی شغلی , معلمان