تاثیر آموزش واقعیت درمانی بر خودمراقبتی و خودتنظیمی زنان معلول جسمی و حرکتی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش واقعیت درمانی بر خودمراقبتی و خودتنظیمی زنان معلول جسمی و حرکتی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان ۲۰ تا ۳۵ ساله معلول جسمی و حرکتی مراجعه کننده به آسایشگاه معلولین شهید فیاض بخش مشهد در سال ۱۳۹۷ بود. از میان جامعه آماری با استفاده از روش هدفمند و براساس نمرات پرسشنامه های رفتارهای خودمراقبتی (تابرت و گلاسکو، ۱۹۹۴) و پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (هافمن و کاشدان، ۲۰۱۰) در پیش تست، ۳۰ نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند نمونه آماری ما را تشکیل دادند. این ۳۰ نفر به طور کاملا تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، واقعیت درمانی را دریافت کرد و گروه کنترل که در لیست انتظار قرار دارند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS ۲۱ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که که آموزش واقعیت درمانی بر خودمراقبتی و خودتنظیمی زنان معلول جسمی و حرکتی موثر است، به عبارتی خودمراقبتی و خودتنظیمی زنان معلول جسمی و حرکتی شرکت کننده در گروه آزمایش به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود.

Keywords:

آموزش واقعیت درمانی , خودمراقبتی , خودتنظیمی , زنان معلول جسمی و حرکتی