اثربخشی آموزش مهارتهای مبتنی بر کیفیت زندگی بر سبک های مقابله ای و تاب آوری زنان دارای تعارضات زناشویی

مقدمه: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل نابرابر) می باشد که در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۶) با هدف آموزش مهارت های مبتنی بر کیفیت زندگی بر سبک های مقابله ای و تاب آوری زنان دارای تعارضات زناشویی انجام شد. مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش جاری، کلیه زنان دارای تعارض مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر مشهد در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۶ بودند که از این میان، ۳۰ نفر در دو گروه ۱۵ نفره آزمایشی و کنترل به روش هدفمند انتخاب شدند. جهت اندازه گیری پژوهش، از پرسشنامه های مقیاس سبک های مقابله ای لازاروس (۱۹۸۸) و مقیاس تاب آوری کانر و دایویدسون (۲۰۰۳) استفاده شد. یافته ها: پس از اجرای پیش آزمون، مداخله آموزش مهارتهای مبتنی بر کیفیت زندگی طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه گردید. پس از پایان برنامه آموزشی، از هر دو گروه پسآزمون گرفته شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای مبتنی بر کیفیت زندگی، بر بهبود سبک های مقابله ای و تاب آوری زنان دارای تعارضات زناشویی موثر بوده است. با ۹۵ درصد اطمینان میانگین گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای سبک های مقابله ای هیجان مدار و مسئله مدار و تاب آوری زنان دارای تعارض متفاوت است (p< ۰/۰۵).

Keywords:

تاب آوری , تعارض زناشویی , سبک مقابله ای , کیفیت زندگی