اثربخشی درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر واحد پردازه ای (MCBT) بر کاهش علائم اضطراب جدایی کودکان ۶ و ۷ ساله

مقدمه: اضطراب جدایی کودکان یکی از اختلالاتی است که تاثیر منفی در سازگاری اجتماعی، روابط باهمسالان و پیشگویی کننده اختلالات روان پزشکی در دوران نوجوانی است و در صورت عدم درمان این اختلال تا سنین بزرگ سالی ادامه پیدا می کند و ازاین رو مشکلات بسیاری فراروی فرد قرارمی گیرد؛ بنابراین شناسایی درمان موثر برای این اختلال، ازجمله اثربخشی درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر واحد پردازه ای بر اضطراب جدایی کودکان، هدف پژوهش بود. روش: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (دو و سه ماهه) همراه با گروه کنترل بود. نمونه آماری پس از غربالگری از بین ۳۸۸ کودک پیش­دبستان و کلاس اول دبستان شهر قم که با علائم اختلال اضطراب جدایی با روش نمونه گیری چندمرحله ای خوشه ای به تعداد ۷۶ نفر بودند؛ در هر دو گروه آزمایش و کنترل ۳۳ کودک ۶ و ۷ ساله با روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه گمارده شدند. گروه آزمایش تحت درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر واحد پردازه ای و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها در چهار مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو و سه ماهه از «پرسشنامه علائم مرضی کودکان» استفاده شد. نتایج: تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تفاوت معنی داری بین دو گروه آزمایش و کنترل نشان داد. علاوه بر این نتایج نشان داد که اثرات متغیرهای جنس و سن و اثرات متقابل روش درمان و جنس و سن معنادار بودند. بحث و نتیجه گیری: به طورکلی نتایج حاصل از پژوهش حاضر موید موثر بودن درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر واحد پردازه ای در کاهش علائم اضطراب جدایی کودکان دختر و پسر ۶ و ۷ ساله هست و با توجه به اثربخش تر بودن این روش درمانی برای پسران، استفاده از این پروتکل را برای ایشان پیشنهاد می شود.

Keywords:

اضطراب جدایی , کودکان , درمان شناختی-رفتاری , رویکرد واحد پردازه ای , ام. سی. بی. تی