اثر بخشی برنامه ی آموزش مبتنی بر الویز بر میزان رفتارهای پسندیده اجتماعی کودکان پسر زورگو

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی برنامه ی آموزش مبتنی بر الویز بر میزان رفتارهای پسندیده اجتماعی کودکان پسر زورگوی پایه های دوم و چهارم ابتدائی شهر اصفهان بود. این پژوهش به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. جامعه آماری، شامل کلیه ی کودکان پسر زورگو پایه های دوم و چهارم مقطع ابتدائی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۸۹-۸۸ بودند. نمونه ۴۰ نفر از کودکان زورگو بودند که از بین پایه های دوم و چهارم، که به صورت تصادفی چند مرحله ای از بین نواحی شش گانه آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه ۲۰ نفره آزمایش و کنترل گمارش گردیدند. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده در پژوهش عبارت بود از جامعه سنجی و مقیاس سنجش روابط همگنان با سه زیرمقیاس: زورگویی، قربانی و رفتار پسندیده اجتماعی. گروه آزمایش در ده جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت دوبار در هفته، تحت برنامه ی آموزش مبتنی بر الویز قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار SPSS-۱۵ و روش آماری تحلیل کواریانسچندمتغیری(مانکوا)، انجام پذیرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که برنامه ی آموزش مبتنی بر الویز، میزان رفتارهای پسندیده اجتماعی کودکان پسر پایه های دوم و چهارم ابتدائی در مراحل پس آزمون و پیگیری به صورت معناداری افزایش داد (۰۰۰۱/۰P < ). بنابراین، می توان گفت برنامه ی آموزش مبتنی بر الویز، رفتارهای پسندیده اجتماعی را افزایش می دهد؛ لذا مهم ترین کاربرد این پژوهش اثربخشی آن درزمینه ی افزایش سطح رفتارهای پسندیده اجتماعی در مدارس و به طور کلی جامعه خواهد بود. این روش می تواند به منظور کاهش رفتارهای آزاردهنده و مخرب و ارتقاء میزان رفتارهای پسندیده اجتماعی در روابط همگنان به کلیه متخصصان دست اندرکار مسائل کودکان پیشنهاد گردد.