پیش بینی تعالی پس از آسیب بر اساس گشودگی به تجربه و درک از خود با میانجی گری حمایت اجتماعی در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از حادثه: مدل یابی معادلات ساختاری

مقدمه: این پژوهش با هدف ارائه مدل معادلات ساختاری برای پیش بینی تعالی پس از آسیب بر اساس گشودگی به تجربه و درک از خود با میانجیگری حمایت اجتماعی در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از حادثه مورد بررسی قرار گرفت. روش: به دلیل محدودیت حجم جامعه کلیه جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از حادثه ساکن شهر ساوه که تعداد آن ها ۳۰۰ نفر بود به روش سرشماری به عنوان واحد نمونه انتخاب شدند. آزمودنی ها به پرسشنامه گشودگی به تجربه (سانگ وو، ۲۰۱۳)، درک از خود (بک و آستین، ۱۹۷۸)، حمایت اجتماعی (شربورن و استوارت، ۱۹۹۱) و تعالی پس از آسیب (تدسکی و کالهون، ۱۹۹۶) پاسخ دادند. روش آماری پژوهش حاضر برای تحلیل داده ها تحلیل مسیر بود. نتایج: با توجه به مدل برازش یافته، یافته ها نشان داد درک از خود، گشودگی به تجربه و حمایت اجتماعی اثر مستقیم و مثبت بر تعالی پس از آسیب دارند. درک از خود و گشودگی به تجربه، علاوه بر تاثیر مستقیم، به صورت غیرمستقیم و با واسطه حمایت اجتماعی نیز بر تعالی پس از آسیب جانبازان تاثیر داشتند. درک از خود، حمایت اجتماعی و گشودگی به تجربه به ترتیب بیشترین سهم را در پیش بینی تعالی پس از آسیب داشتند. بحث و نتیجه گیری: با افزایش درک از خود و گشودگی به تجربه، میزان حمایت اجتماعی افزایش یافته و این امر درنهایت به افزایش تعالی پس از آسیب در بین جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از حادثه منجر می شود.

Keywords:

تعالی پس از آسیب , گشودگی به تجربه , درک از خود , حمایت اجتماعی