راهبردهای مقابله ای روانشناختی و گرایش به اعتیاد در بین نوجوانان: نقش تعدیل کنندگی تاب آوری و توانایی تحمل ابهام

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین راهبردهای مقابله ای روانشناختی و گرایش به اعتیاد با میانجیگری تاب آوری و توانایی تحمل ابهام بود.  روش: طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی می باشد و بدین منظور ۲۰۰ دانش آموز مقطع متوسطه به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردید و سپس شرکت کنندگان در این پژوهش پرسشنامه های راهبردهای مقابله ای پاکلر و اندلر (۱۹۹۰)، استعداد به اعتیاد وید و همکاران (۱۹۹۲)، تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و توانایی تحمل ابهام لین و همکاران (۱۹۹۳) را پاسخ دادند و اطلاعات جمع آوری شده از طریق شاخص های توصیفی، همبستگی و مدل معادلات ساختاری تحلیل گردیدند. نتایج: نتایج نشان داد که راهبرد مقابله ای مساله مدار رابطه منفی و معناداری با استعداد به اعتیاد دارد(r=-۰.۳۹۵, p <۰.۰۱)، نیز بین راهبردهای مقابله ای اجتنابی و هیجان مدار و استعداد به اعتیاد رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد (p <۰.۰۵)، نیز تحلیل مسیر نشان داد که بین راهبردهای مقابله ای مساله مدار و اجتنابی و استعداد به اعتیاد رابطه مستقیم و مثبت وجود دارد (t=-۳.۷۵, p=۰.۰۰۰, t=۲.۸۲, p=۰.۰۰۴)،  بر اساس مدل تحلیل مسیر توانایی تحمل ابهام به طور معناداری توانست رابطه بین راهبردهای مقابله ای مساله مدار و اجتنابی با استعداد به اعتیاد را تعدیل کند (z=۲.۴۳, -۲.۵۳, p <۰.۰۵) همچنین الگوی تحلیل مسیر نشان دهنده نقش میانجی گری تاب آوری در ارتباط بین سبک های مقابله ای و استعداد به اعتیاد نبود (۰.۰۵≤p). بحث و نتیجه گیری: نتایج از این فرضیه حمایت کردند که راهبردهای هیجان مدار و اجتنابی منجر به استعداد به اعتیاد می شود و توانایی تحمل ابهام بالا می تواند نقش تعدیل کننده در این رابطه باشد.

Keywords:

راهبردهای مقابله ای , تاب آوری , تحمل ابهام , گرایش به اعتیاد