اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر رویکرد شناختی - رفتاری بر سازگاری زناشویی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره دلیجان

مقدمه: پژوهش حاضر به منظور بررسی برنامه آموزشی مبتنی بر رویکرد شناختی - رفتاری بر سازگاری زناشویی زنان انجام شده بود. روش: به منظوراجرای پژوهش، با بهره گیری از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل از میان زنان متاهل دارای مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان دلیجان، تعداد ۳۰ زن به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش در طی ۸ جلسه در جلسات گروهی آموزش مبتنی بر رویکرد شناختی - رفتاری شرکت کردند. پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپینر قبل و بعد از آموزش توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج: تحلیل داده ها مشخص کرد که بین نمرات مقیاس سازگاری زناشویی گروه های آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد، به طوری که سازگاری زناشویی و خرده مقیاس های آن شامل رضایت مندی، توافق، همبستگی و ابراز محبت در ارزیابی پس آزمون در گروه افراد تحت آموزش بیشتر از افراد گروه گواه بود. بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان نتیجه گرفت که برنامه آموزشی مبتنی بررویکرد شناختی - رفتاری در افزایش سازگاری زناشویی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره دلیجان تاثیر معنادار دارد و منجر به افزایش رضایت مندی، توافق، همبستگی و ابراز محبت آن ها می گردد.

Keywords:

برنامه آموزشی مبتنی بر رویکرد شناختی - رفتاری , سازگاری زناشویی