بررسی ساختار عاملی تاییدی، روایی و اعتبار شاخص احتمال پاداش در دانش آموزان مقطع متوسط دوم شهر تهران

مقدمه: سندرم کمبود پاداش ریشه بسیاری از اختلالات روان و مشکلات رفتاری هست. تجارب طولانی مسیرهای شکست خورده به کسب تقویت مثبت، به عنوان محرک­های غیرشرطی برای انسان و دیگر موجودات عمل می­کند و مولفه هایعاطفی از قبیل افسردگی و اضطراب را فرامی خواند. هدف این مطالعه بررسی ویژگی­های روان­سنجی و ساختار عامل تاییدی شاخص احتمال پاداش در میان دانش آموزان مدارس دولتی شهر تهران بود.روش: مطالعه حاضر از نوع مطالعات اعتبار یابی و روان سنجی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان مدارس دولتی مقطع متوسطه دوم شهر تهران بود که از بین آن­ها ۳۶۴ نفر به روش نمونه گیری خوشه­ای چندمرحله ای انتخاب و از آنان خواسته شد ­ شاخص احتمال پاداش، مقیاس اصلاح شده وسواس فکری – عملی ییل براون برای اختلال بدشکلی بدن و پرسش نامه حمایت اجتماعی ادراک شده ی چندبعدی سمیت و همکاران  را تکمیل کنند.نتایج:نتایج تحلیل عامل تاییدی نشان داد الگوی دوعاملی شاخص احتمال پاداش، شامل احتمال پاداش و سرکوبگرهای محیطی دارای برازندگی مناسبی است. ضریب اعتبارکل پرسشنامه و خرده مقیاس احتمال پاداش و خرده مقیاس سرکوبگرهای محیطی به روش آلفای کرون باخ به ترتیب ۰.۹۰، ۰.۸۸ و ۰.۸۳ به دست آمد که نشان­دهنده­ی اعتبار مناسب ابزار است. این مقیاس همبستگی معناداری را با مقیاس­های حمایت اجتماعی ادراک شده ی چندبعدی سمیت و همکاران و اصلاح شده وسواس فکری – عملی ییل براون نشان داد که روایی همگرا پرسشنامه را تائید کرد.بحث و نتیجه گیری: نتایج حاکی از این است که مقیاس شاخص احتمال پاداش، در جامعه ایرانی از روایی و اعتبار مناسب در میان دانش آموزان برخوردار است و می تواند در مطالعات روان شناسی مورداستفاده قرار گیرد.

Keywords:

شاخص احتمال پاداش , ساختار عاملی , روایی , اعتبار