آیا آموزش مهارت خود کنترلی در مشکلات رفتاری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان چالوس تاثیر دارد؟

خودکنترلی در روانشناسی ، یک فرایند شناختی است که برای مهار برخی احساسات و رفتارها در مقابل وسوسه ها و تکانه ها عمل می کند. این جنبه از خودتنظیمی به افراد امکان دستیابی به اهداف را می دهد.خود کنترلی به توانایی اصلاح و تعدیل واکنش ها گفته می شود. این کار به جلوگیری از رفتارهای غیرمطلوب و ناخواسته و رسیدن به اهداف بلندمدت در زندگی کمک می کند. پژوهش حاضر یک مطالعه مداخله ای با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است . برای این منظور ۲۱۵دانش آموز مقطع ابتدایی شهرستان چالوس از طریق پرسش نامه خود کنترلی تانجنی وهمکاران که شامل ۳۶ سئوال درمقیاس ۵ درجه ای لیکرت است ، مورد ارزیابی قرار گرفتند. تعداد ۵۰ دانش آموز براساس اکتساب نمرات پایین تر از میانگین (یک انحراف معیار پایین تر) دارای خود کنترلی پایین تشخیص داده شدند که به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش منتسب شدند. گروه آزمایش طی دوره ۱۰ جلسه تحت آموزش شیوه های خودکنترلی قرار گرفتند، درحالی که در طی دوره آموزشی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. افراد نمونه از لحاظ متغیرهای مورد نظر در پژوهش همتا بودند. یافته ها نشان داد که بین دو گروه در پیش آزمون تفاوت معناداری وجود ندارد اما در پس آزمون، آموزش مهارت های خود کنترلی نمرات خود کنترلی را در گروه آزمایش بطور معناداری افزایش داد، و این به این معناست که آموزش شیوه های خود کنترلی درارتقاء و بهبود مهارت خودکنترلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان چالوس موثر بوده است .

Keywords:

مقطع ابتدایی , خودکنترلی , دانش آموزان