الگوی رابطه شیوه فرزند پروری و احساس نشاط تحصیلی از طریق میانجیگری اشتیاق به تحصیل در میان دانش آموزان مقطع متوسطه اول

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری و سرزندگی تحصیلی با میانجی اشتیاق به تحصیل بود. نمونه ای شامل ۳۱۷ نفر دانش آموز (۱۶۶ دختر و ۱۵۱ پسر)، از مدارس مقطع متوسطه اول به پرسشنامه سرزندگی تحصیلی دهقانزاده و حسین علی (۱۳۹۱) ، پرسشنامه اشتیاق تحصیلی وانگ ، ویلت ، اسکیل (۲۰۱۱) و پرسشنامه شیوه فرزند پروری دایانا بامریند پاسخ دادند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین شیوه های فرزند پروری ، آزاد گذاری و استبدادی به ترتیب با بعد نوجویی و پاداش وابستگی رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد. و بین شیوه اقتدار منطقی با بعد خود- راهبری رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد. اما بین شیوه آزادگذاری با بعد همکاری رابطه معکوس و معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین اشتیاق به تحصیل با نوجویی رابطه مستقیم معنی دار وجود دارددر نهایت نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هر چند کل مدل از برازش نسبی برخودار بود و ضرایب همبستگی از شیوه های فرزند پروری به سوی اشتیاق به تحصیل معنی دار بود، در کل اشتیاق به تحصیل قادر به میانجی گری رابطه علی بین شیوه های فرزند پروری و سرزندگی تحصیلی نبود. براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که اشتیاق به تحصیل بین شیو های فرزند پروری و ابعاد سرزندگی تحصیلی دارای نقش واسطه ای نمی باشد.

Keywords:

سرزندگی تحصیلی , شیوه های فرزند پروری , اشتیاق به تحصیل