عوامل موثر بر ارتقای کیفیت آموزش ضمن خدمت کارکنان تامین اجتماعی شهر اصفهان از دیدگاه مدیران و کارکنان آن

هدف: هدف از این پژوهش بررسی عوامل موثر بر ارتقای کیفیت آموزش ضمن خدمت کارکنان تامین اجتماعی شهر اصفهان از دیدگاه مدیران و کارکنان آن بود.روش: در این پژوهش از روش توصیفی پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق کلیه کارکنان (۶۸نفر زن، ۶۸ نفر مرد) تامین اجتماعی شهر اصفهان بودند. ۲۴ نفر مدیر به شیوه سرشماری و ۱۶۴ نفر از کارکنان بر اساس جدول تعیین حجم نمونه کوکران (۲۰۰۱) و به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه ۵۰ گویه مرتبط با ۷ مولفه ی آزمون تحقیق پاسخ دادند. و این پرسشنامه به تایید اساتید متخصص موضوعی در این زمینه رسید و پایایی به روش بازآزمایی ۹۷/۰ برآورد گردید. روش گردآوری داده ها به صورت آمار استنباطی آزمون t تک متغیره و آزمون t با دو گروه مستقل استفاده گردید.یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن بود که نقش طرح درس (t-۲۸/۸۵, p-۰/۰۰۱)، نحوه آموزش (t-۲۵/۹۹, p-۰/۰۰۱)، ارزشیابی علمی مستمر (t-۲۴/۶۸, p-۰/۰۰۱)، مطابقت دوره آموزشی با نیاز کارکنان (t-۲۳/۳۷, p-۰/۰۰۱)، تشویق و ترغیب (t-۲۵/۸۲, p-۰/۰۰۱)، نظارت (t-۲۱/۸۲, p-۰/۰۰۱)، و روابط انسانی (t-۲۲/۹۹, p-۰/۰۰۱)، در ارتقای آموزش ضمن خدمت کارکنان بیشتر از سطح متوسط بوده است. بین عوامل موثر بر ارتقای کیفی آموزش کارکنان در سطح  تفاوت معنی دار آماری وجود دارد. بالاترین میانگین (۲۲/۴) مربوط به عوامل انسانی و کمترین میانگین (۹۸/۳) مربوط به عامل ارزشیابی علمی و مستمر می باشد. تفاوت بین نقش طرح درس، نحوه آموزش، ارزشیابی علمی و مستمر، مطابقت دوره آموزشی با نیاز کارکنان، تشویق و ترغیب و نظارت بر فرآیند آموزش برحسب سابقه خدمت پاسخگویان در سطح   معنی دار بوده است اما تفاوت بین نقش این عوامل ‎ با توجه به متغیرهای جمعیت شناختی (جنسیت، تحصیلات، سابقه، خدمت، مسئولیت) معنی دار نبوده است.

Keywords:

Administrators , Quality , service Training , social security. staff