رتبه بندی مناطق شهری براساس سطح توسعه یافتگی: مورد استان فارس

طرح مساله: این مطالعه با هدف رتبه بندی مناطق شهری استان فارس براساس سطح توسعه یافتگی صورت گرفت. مجموعه شاخص های مورد استفاده در شاخص تلفیقی توسعه یافتگی شامل شاخص های جمعیتی، بهداشت و سلامت، ارتباطات و مطبوعات، آموزش، تسهیلات عمومی و تفریحی، فرهنگی و اقتصادی و رفاهی می شود. هریک از گروه ها خود دارای اجزای جزیی تر هستند (مشتمل بر ۲۹ شاخص).   روش: اطلاعات مورد استفاده مربوط به سرشماری سال ۱۳۸۵ در استان فارس است. به منظور رتبه بندی شهرستان های مختلف از دو رهیافت فازی و تاکسونومی عددی استفاده شد. براساس نتایج، به طور نسبی، کارایی روش فازی بالاتر از روش تاکسونومی عددی است. یافته ها و نتایج: میان شهرستان های مختلف استان از نظر شاخص های جمعیتی، آموزشی و بهداشت و سلامت تفاوت اندکی وجود دارد و تنها کمتر از ۲۳ درصد از وزن شاخص تلفیقی مورد محاسبه به این شاخص ها تعلق دارد؛ براساس روش فازی شهرستان های شیراز، بوانات، ارسنجان و فراشبند دارای بالاترین رتبه توسعه یافتگی مناطق شهری شهرستان های قیروکارزین، زرین دشت، پاسارگاد و ممسنی دارای پایین ترین رتبه بودند.

Keywords:

Development Criterion , Fars Province , Fuzzy Approach , Numerical Taxonomy Approach , Urban Region , استان فارس , شاخص توسعه , رتبه بندی , روش تاکسونومی عددی , روش فازی