عدم تعادل و نابرابری در نظام سلسله مراتب شهری استان سیستان و بلوچستان

طرح مساله: جمعیت شهری استان سیستان و بلوچستان در دو دهه اخیر به دلایلی از قبیل مهاجرت های روستایی شهری و تبدیل برخی از روستاها به مراکز شهری دچار تغییر و تحولات شدیدی شده است. هدف پژوهش، بررسی عدم تعادل در سلسله مراتب شهری استان، علل رشد سریع جمعیت برخی از شهرهای آن و مشکلات ناشی از گسستگی در نظام سلسله مراتبی شهرها است. روش: این پژوهش به روش «اسنادی، توصیفی و تحلیلی» انجام شده است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد سلسله مراتب شهری استان سیستان و بلوچستان بسیار نامتعادل و از نوع نخست شهری است. علاوه بر این، طی سال های اخیر (۸۵ -۱۳۶۵) عدم تعادل و ناموزونی در سلسله مراتب شهری استان بیش تر شده است. نتایج: اختلاف بسیار زیاد شهرهای استان با نخست شهر منطقه و افزایش شهرهای کوچک از دهه ۷۵ -۱۳۶۵ موجب عدم تعادل و فاصله نسبتا زیاد شهرها از حد تعادل شده است. در صورت عدم توجه به شهرهای کوچک سلسله مراتب شهری استان به حالت بحرانی سوق پیدا خواهد کرد. توجه به شهرهای کوچک و متوسط و گسیل سرمایه ها، امکانات و خدمات به سمت این شهرها، در بلند مدت می تواند موجب کاهش عدم تعادل منطقه ای شده و سلسله مراتب شهری استان را به سمت «تعادل» هدایت نماید.

Keywords:

Disequilibrium , Primate City , Spatial Equilibrium , Urban Hierarchy , Urban Organization , تعادل فضایی , سلسله مراتب شهری , نابرابری , نخست شهری , نظام شهری