شاخص های فقر و تغییرات رفاهی خانوارهای روستایی

طرح مساله: مطالعه حاضر در پی ارزیابی تغییرات رفاهی و شناسایی عوامل اقتصادی-اجتماعی تعیین کننده فقر در میان خانوارهای روستایی منتخب ایران است. بررسی تغییرات رفاهی خانوارهای منتخب روستایی برای دوره ۸۲-۱۳۷۹ صورت گرفته است. یافته ها: بر اساس یافته های مطالعه، بالاترین سهم (۴۰ درصد) مخارج زندگی در میان خانوارهای منتخب روستایی مربوط به مخارج خوراکی و دخانی می باشد. پس از هزینه خوراکی و دخانی، بالاترین سهم به هزینه مسکن تعلق دارد. مشخص شد متوسط مخارج سرانه سال ۸۲ در تمامی دهک ها از متوسط مخارج سرانه سال ۷۹ بیشتر است. نتایج: نتایج حاصل از شاخص فقر حاکی از آن بود که درصد افراد فقیر روستایی در سال های ۱۳۷۹ و ۱۳۸۲ به ترتیب ۸/۷۹ درصد و ۸/۴۵ درصد بوده است. نتایج حاصل از تخمین عوامل موثر بر فقر نشان داد که در مناطق روستایی با افزایش سن سرپرست خانوار، سرپرستی خانوار از سوی مردان، افزایش درآمد پولی و غیرپولی کشاورزی، انتقال اشتغال از سایر بخش ها به بخش زراعت، افزایش سطح تحصیلات سرپرست خانوار، احتمال این که یک خانوار از زیر خط فقر به بالای خط فقر ارتقاء یابد، افزایش می یابد؛ در حالی که افزایش بعد خانوار می تواند احتمال کاهش رفاه خانوارها را درپی داشته باشد.

Keywords:

Consumption Expenditure , Poverty , Rural Iran , Welfare Changes , تغییرات رفاهی , فقر , مخارج مصرفی , خانوار روستایی