نقش آموزش گروهی همدلی در کاهش پرخاشگری و مشکلات رفتاری

نوجوانی دوره گذار در حوزه های رشدی و اجتماعی است که ممکن است با مشکلات رفتاری نیز همراه باشد. رفتار پرخاشگرانه ممکن است یک نگرانی برای سلامت روان نوجوانان باشد و به عنوان یک ویژگی رفتاری و عاطفی که ممکن است برای دیگران ناراحت کننده باشد، تعریف می شود. به طور کلی خشم از ناکامی ناشی می شود؛ زمانی که چیزی یا کسی مانع از رسیدن ارگانیزم به هدفیش گردد، بروز پیدا می کند و به صورت فیزیکی، کلامی، خصومت، مخالفت، انتقاد، احساس رنجش، بارها درباره چیزی حرف زدن، مصالحه کردن، دوری و اجتناب از مسائل و افراد ابراز می شود. مدل تدوین شده پرخاشگری در مدرسه از برازش مناسبی برخوردار است و عملکرد خانواده، روان رنجورخویی، جو مدرسه، باور به پرخاشگری، همدلی، دلبستگی به مدرسه اثر مستقیم بر پرخاشگری دانش آموزان در مدرسه دارند. یافته ها، حاکی از تاثیر آموزش همدلی بر پرخاشگری و روابط با همسالان است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش همدلی بر کاهش پرخاشگری و کیفیت روابط با همسالان تاثیر دارد. همچنین آموزش همدلی بر کاهش ابعاد پرخاشگری (فیزیکی، کلامی، خشم، خصومت) دانش آموزان موثر است.

Keywords:

پرخاشگری , همدلی , خانواده , مدرسه