آسیب شناسی ارزشیابی توصیفی درجهت تحقق فرایند یاددهی و یادگیری؛ یک مطالعه کیفی

هدف پژوهش حاضر، آسیب شناسی ارزشیابی توصیفی درجهت تحقق فرایند یاددهی و یادگیری بود. روش پژوهش، کیفی با رویکرد زمینه ای است. جامعه آماری این پژوهش معلمان  ابتدایی مجری طرح ارزشیابی توصیفی(کیفی) در مدارس ابتدایی دخترانه منطقه ۵ شهر تهران بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تا رسیدن به مرحله اشباع  ۲۵ نفر از معلمان انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری داده ها  از طریق مصاحبه های  نیمه ساختار مند بود. روایی محتوایی ابزار بر اساس نظر متخصصان برنامه ریزی درسی تعیین و تایید شد. تحلیل داده ها براساس کدگذاری باز، محوری و گزینشی انجام شد. پس از فرآیند کدگذاری متن مصاحبه ها، ۹۷کد نهایی، ۳۱ مفهوم نهایی و ۱۵ مقوله (امکانات مدرسه، توسعه حرفه ای معلمان، اجرای نامناسب ارزشیابی توصیفی و ....) شناسایی گردید. مقوله محوری این تحقیق آسیب های ارزشیابی توصیفی درجهت تحقق فرایند یاددهی و یادگیری بود که در نهایت پس از کدگذاری انتخابی داده های جمع آوری شده یافته های نهایی ارائه شد. نتایج و تحلیل دیدگاه ها، موجب شناسایی و دسته بندی شش طبقه از نقاط ضعف گردید که شامل کاهش انگیزه و کاهش شوق و حساسیت دانش آموزان نسبت به یادگیری و تحصیل؛ افزایش افت یادگیری و دامن زدن به کم سوادی دانش آموزان؛ کاهش عدالت در سنجش دانش آموزان و تبعات آن؛ کاهش افراطی استرس دانش آموزان و تبعات ناشی از آن؛ بی انگیزه بودن و عدم توسعه حرفه ای معلمان؛ عدم تناسب بین امکانات موجود و الزامات خواسته شده در ارزشیابی توصیفی می شود.

آسیب شناسی ارزشیابی توصیفی درجهت تحقق فرایند یاددهی و یادگیری؛ یک مطالعه کیفی Keywords:

آسیب شناسی , ارزشیابی توصیفی , فرایند یاددهی و یادگیری