نقش واسطه پردازش هیجانی در رابطه بین شفافیت به خود با انیگزه کاهش وزن در افراد دچار چاقی شهر کرمان در سال ۱۴۰۱

مقاله حاضر به بررسی نقش واسطه پردازش هیجانی در رابطه بین شفقت به خود با انگیزه کاهش وزن در افراد دچار جاقی شهر کرمان در سال ۱۴۰۱ می پردازد. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه افراد مبتلا به اضافه وزن و چاقی بودند، که با توده بدنی بیش از ۲۵ برای درمان اضافه وزن یا چاقی در ۴ ماهه اول سال ۱۴۰۱ به کلینیک ها یا مراکز لاغری در شهر کرمان مراجعه کرده بودند و تعداد آنها حدود ۶۰۰ نفر می باشد که تعداد ۲۵۰ نفر و به صورت هدفمند انتخاب گردیده اند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه شفقت خود نف (۲۰۰۳)، پردازش هیجانی باکر (۲۰۱۰) و انگیزه وزن میر (۲۰۱۰) می باشد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزارها spss ویراست ۲۴ و ضرایب رگرسیونی استفاده گردید. جهت ارزیابی الگوی پیشنهادی از روش الگویابی معادلات ساختاری و نرم افزار Amos۱۸ استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین شفقت به خود با انگیزه کاهش وزن در افراد دچار چاقی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. بین شفقت به خود با پردازش هیجانی در افراد دچار چاقی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. بین پردازش هیجانی با انگیزه کاهش وزن در افراد دچار چاقی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد پردازش هیجانی در رابطه بین شفقت به خود با انگیزه کاهش وزن در افراد دچار چاقی نقش واسطه ای دارد و مدل از برازش قابل قبولی برخوردار است.

Keywords:

پردازش هیجانی , شفقت به خود , انگیزه کاهش وزن , چاقی