تاثیر آموزش نظریه ذهن بر بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان با ناتوانی هوشی تحولی

هدف: تحول نظریه ذهن در کودکان، به عنوان یکی از جنبه های شناخت اجتماعی، در سال های اخیر پژوهشگران متعددی را به خود متوجه کرده است. هدف پژوهش، تعیین تاثیر آموزش نظریه ذهن بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان پسر دچار ناتوانی هوشی تحولی در مشکین شهر بود. روش بررسی: در مطالعه آزمایشی حاضر، از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. دانش آموزان پسر دچار ناتوانی هوشی تحولی ۸تا۱۲ سال شاغل به تحصیل در مشکین شهر (۴۳ نفر) به روش تمام شماری، به آزمون های نظریه ذهن پاسخ دادند. دانش آموزانی که در گذراندن آزمون ها موفق نشدند (۳۹ نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند و معلم های آن ها مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی (گرشام و الیوت، ۱۹۹۰) را تکمیل کردند. سپس دانش آموزان به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. گروه آزمایش در ۸ جلسه آموزشی (به مدت ۲ هفته، هر جلسه ۳۰ دقیقه) شرکت کردند. بعد از پایان جلسات آموزشی، تمامی دانش آموزان با آزمون های نظریه ذهن و مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی مجددا ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از تحلیل هم پراکنش تحلیل شد.  یافته ها: نتایج تحلیل هم پراکنش نشان داد که پس از مداخله آموزشی، عملکرد گروه آزمایش در شاخص مهارت های اجتماعی و همکاری و خویشتن داری، به طور معنا داری (۰/۰۰۱=P) بالاتر از گروه کنترل بود؛ اگرچه، دو گروه در مولفه ابراز وجود با یکدیگر تفاوت معنادار نداشتند.  نتیجه گیری: آموزش نظریه ذهن به دانش آموزان دچار ناتوانی هوشی تحولی، موجب بهبود مهارت های اجتماعی و مولفه های آن می شود و ضامن موفقیت آن ها در تعامل های اجتماعی در بزرگ سالی به شمار می آید.

تاثیر آموزش نظریه ذهن بر بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان با ناتوانی هوشی تحولی Keywords:

Theory of mind , Social skills , Intellectually disability , مهارت های اجتماعی , ناتوانی هوشی تحولی , نظریه ذهن