تولید تکواژهای تصریفی و ساختارهای بند و عبارت زبان فارسی بر اساس پی-لارسپ: مقایسه کودکان با آسیب شنوایی نیمه شدید و کودکان با شنوایی بهنجار
Publish place: Archives of Rehabilitation، Vol: 22، Issue: 4
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 45
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_REHA-22-4_005
تاریخ نمایه سازی: 21 آذر 1402
Abstract:
مقدمه: علیرغم کلیه ی پیشرفت هایی که در حیطه ی تقویت صدا و غربالگری شنوایی نوزادان و مداخلات زودهنگام اتفاق افتاده است، هنوز نگرانی هایی در مورد مهارت های زبانی در کودکان با آسیب های شنوایی خفیف تا شدید وجود دارد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی وضعیت کمی و کیفی تکواژهای تصریفی، ساختارهای بند و عبارت و نیز میانگین طول گفته در کودکان با آسیب شنوایی نیمه شدید و کودکان با شنوایی بهنجار انجام گرفت.
مواد و روش ها: به روش آسان و دسترس، ۸۸ کودک با شنوایی بهنجار، بین سنین ۲ تا ۵ سال و ۱۰ کودک با آسیب شنوایی نیمه شدید با سن ۶ سال در مطالعه شرکت نمودند. گفتاردرمانگران نمونه های زبانی را در بافت بازی آزاد جمع آوری و سپس بر اساس پی-لارسپ نسخه نویسی و تقسیم بندی کردند. سپس در ۱۰۰ واحد قابل تجزیه، ۱۴ تکواژ تصریفی و کلیه بندها و عبارات شناسایی و شمارش شد.
نتایج: در بخش مقایسه کمی، کودکان با آسیب شنوایی نیمه شدید در مقایسه با کودکان ۴-۵ ساله با شنوایی بهنجار به صورت معنی داری از تعداد تکواژ تصریفی کمتر (p = ۰.۰۰۴)، فعل/ متمم + ضمیر شخصی (p = ۰.۰۰۹) و پیشوند /می/ به عنوان نشانگر تصریف زمان (p = ۰.۰۲۵)، میانگین طول گفتهتکواژ/واحد قابل تجزیه (p = ۰.۰۰۳) و ساختارهای بند مرحله پنجم (p = ۰.۰۰۲) استفاده کرده بودند. همچنین، گروه با آسیب شنوایی به صورت معنی دار درصد بالاتری از گفته های تک کلمه ای (p = ۰.۰۰۱) را در مقایسه با گروه ۴-۵ ساله با شنوایی بهنجار در گنجینه ی ساختواژی-نحوی[۱] خود داشت. در بخش کیفی، در حالیکه انواع بندهای مورد استفاده در کودکان با آسیب شنوایی مشابه گروه ۲-۳ ساله با شنوایی بهنجار بود اما انواع تکواژهای تصریفی که به شاخص تولید رسیده بود حتی از همین گروه نیز محدودتر بود.
نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان داد که کودکان با آسیب شنوایی نیمه شدید در مقایسه با کودکان کم سن تر با شنوایی بهنجار در جنبه های دستور زبان فارسی تاخیر نشان می دهند. کودکان با آسیب شنوایی نیمه شدید در تعامل از بندهای ساده تر، تعداد تکواژهای تصریفی کمتر با تنوع محدودتر، تعداد محدودتر بندها و عبارات، درصد بیشتری گفته های تک کلمه ای و میانگین طول گفته ی کمتر استفاده نمودند. بنابراین، پایش مداوم مهارت های دستوری در این کودکان با توجه به خطر موجود برای مشکلات زبانی توصیه می شود.
[۱] Morphosyntactic
Keywords:
Children , Hearing loss , Inflectional morphemes , Morphosyntactic skills , language , Language disorders , تکواژهای تصریفی , کودکان با آسیب شنوایی , مهارت های ساختواژی-نحوی
Authors
Masoomeh Salmani
Neuromuscular Rehabilitation Research Center, Semnan University of Medical Sciences, Semnan, Iran.
Sepideh Seyed
Department of Speech Therapy, School of Rehabilitation, Semnan University of Medical Sciences, Semnan, Iran.
Sara Moradi
Student Research Committee, Semnan University of Medical Sciences, Semnan, Iran.
Zohreh Shirkavand
Student Research Committee, Semnan University of Medical Sciences, Semnan, Iran.
Sahar Sadati
Student Research Committee, Semnan University of Medical Sciences, Semnan, Iran.
Maryam Sadat Tabatabaei
Student Research Committee, Semnan University of Medical Sciences, Semnan, Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :