ارتباط راهبردهای مدیریت منابع و جهت گیری هدف های پیشرفت در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان آسیب دیده شنوایی
Publish place: Archives of Rehabilitation، Vol: 17، Issue: 4
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 116
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_REHA-17-4_001
تاریخ نمایه سازی: 21 آذر 1402
Abstract:
هدف آسیب شنوایی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان آسیب دیده شنوایی تاثیر می گذارد. هدف این پژوهش بررسی ارتباط راهبردهای مدیریت منابع و جهت گیری هدف های پیشرفت در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان آسیب دیده شنوایی بود.
روش بررسی پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را دانش آموزان آسیب دیده شنوایی در محدوده سنی ۱۵ تا ۱۸ سال تشکیل می دادند. ۸۰ دانش آموز (۴۶ پسر و ۳۴ دختر) با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس از شهرستان های استان تهران انتخاب شدند که در سطح اقتصادی و اجتماعی متوسطی قرار داشتند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش پرسش نامه راهبردهای مدیریت منابع (پینتریچ و همکارانش، ۱۹۹۱) [۷] و پرسش نامه تجدیدنظرشده جهت گیری هدف های پیشرفت (الیوت و موریاما، ۲۰۰۸) [۳۰] بود. پینتریچ و همکارانش پرسش نامه راهبردهای مدیریت منابع را ساخته اند که براساس مقیاس هفت درجه ای لیکرتی نمره گذاری می شود. این پرسش نامه مدیریت زمان و محیط مطالعه، نظم دهی به تلاش، یادگیری از همتایان و کمک طلبی را دربردارد. الیوت و موریاما نیز پرسش نامه تجدیدنظرشده جهت گیری هدف های پیشرفت را طراحی کرده اند. این پرسش نامه دوازده آیتم دارد که براساس مقیاس هفت درجه ای لیکرتی نمره گذاری می شود. علاوه براین شامل این چهار مقیاس است: هدف تبحرگرا، هدف اجتناب از تبحر، هدف عملکردگرا و هدف اجتناب از عملکرد. داده های مطالعه با استفاده از میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی و رگرسیون گام به گام با استفاده از نسخه ۱۹ نرم افزار آماری SPSS تجزیه وتحلیل شد.
یافته ها در این پژوهش طبیعی بودن متغیرها با استفاده از آزمون کلموگروف اسمرینوف ارزیابی شد. نتایج نشان داد راهبردهای مدیریت منابع (نظم دهی به تلاش و کمک طلبی) و جهت گیری هدف های پیشرفت (هدف تبحرگرا و هدف اجتناب از عملکرد) با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار دارد (۰۵/۰P<). هدف تبحرگرا، نظم دهی به تلاش، کمک طلبی و هدف اجتناب از عملکرد توانست ۵۳/۰درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کنند (۰۵/۰P<). دراین میان هدف تبحرگرا بیشترین نقش را در پیش بینی پیشرفت تحصیلی داشت (۰۰۱/۰P<).
نتیجه گیری افراد ناشنوا نمی توانند صدای بلند را بشنوند و حتی آن را درک کنند. آستانه شنوایی آن ها در گوش بهتر ۹۰ دسی بل یا بیشتر است و با یا بدون سمعک نمی توانند بشنوند. آسیب شنوایی یکی از فراوان ترین آسیب های حسی در جوامع است که بیش از ۲۵۰ میلیون نفر در دنیا به آن مبتلا هستند. نتایج نشان داد پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با آسیب شنوایی شبیه دانش آموزان عادی است و به متغیرهای زیادی بستگی دارد. در این پژوهش نقش راهبردهای مدیریت منابع و جهت گیری هدف های پیشرفت در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان آسیب دیده شنوایی بررسی شده است. آسیب شنوایی با ناتوانی در ارتباط، تاخیر در زبان، محرومیت آموزشی، انزوای اجتماعی گوشه گیری، طرد، افسردگی و اضطراب همراه است. این عوامل سلامت روانی و عمومی را کاهش می دهد. کشورهای مختلف به نحو متفاوتی خدمات آموزشی و توان بخشی را به این افراد ارائه می کنند. توجه به متغیرهای راهبردهای مدیریت منابع (نظم دهی به تلاش و کمک طلبی) و جهت گیری هدف های پیشرفت (هدف تبحرگرا و هدف اجتناب از عملکرد) در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان آسیب دیده شنوایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در مطالعه حاضر از روش همبستگی استفاده شده است و روابط نشان داده شده را نمی توان به عنوان عوامل علی درنظرگرفت؛ ازاین رو این احتمال وجود دارد که چنین نتایج و همبستگی هایی از اثر متغیرهای دیگری ناشی شده باشد. از محدودیت های این مطالعه می توان به استفاده از پرسش نامه های خودگزارش دهی اشاره کرد. شاید دانش آموزان به دلیل اجتناب از برچسب خوردن یا پذیرفته شدن از طرف جامعه، دربرابر ارائه پاسخ درست و صادقانه احساس مسئولیت نکنند. راهبردهای مدیریت منابع و جهت گیری هدف های پیشرفت در آموزش دانش آموزان با آسیب شنوایی بسیار مفید هستند؛ بنابراین پیشنهاد می شود از این روش در مدرسه های ابتدایی و همچنین دیگر گروه های افراد استثنایی استفاده شود.
Keywords:
Resources management strategies , Achievement goals orientation , Hearing impairment , راهبردهای مدیریت منابع , جهت گیری هدف های پیشرفت , آسیب شنوایی
Authors
Seyede Somayeh Jalil-Abkenar
Department of Psychology and Exceptional Children Education, Faculty of Psychology and Education, University of Tehran, Tehran, Iran
Mohammad Ashori
Department of Psychology and Exceptional Children Education, Faculty of Psychology and Education, University of Tehran, Tehran, Iran
Saeed Hasanzadeh
Department of Psychology and Exceptional Children Education, Faculty of Psychology and Education, University of Tehran, Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :