بررسی تاثیر تمرینات قدرتی و استقامتی بر عضلات کف لگن در زنان مبتلا به بی اختیاری ادرار استرسی

هدف هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات استقامتی و قدرتی بر عضلات کف لگن زنان مبتلا به بی اختیاری ادرار استرسی با استفاده از EMG بیوفیدبک است. روش بررسی این پژوهش یک کارآزمایی بالینی نیمه تجربی از نوع قبل و بعد بود که به منظور بررسی مقایسه ای استقامت عضلات کف لگن در بیماران خانم مبتلا به بی اختیاری ادرار استرسی، قبل و بعد از تمرینات کف لگن انجام و به وسیله EMG بیوفیدبک ارزیابی شد. نمونه گیری به روش نمونه گیری دردسترس و به صورت غیراحتمالی ساده انجام شد؛ به این ترتیب که افرادی که شرایط ورود به آزمون را داشتند، به طورتصادفی و داوطلبانه وارد آزمون می شدند. در مدت زمان انجام مطالعه ۴۰ نفر با داشتن شرایط ورود به آزمون به مطالعه وارد شدند و در یک گروه قرار گرفتند و اندازه گیری قبل و بعد از درمان انجام شد که از میان آن ها ۳۵ نفر درمان را تا انتها انجام دادند. قدرت و استقامت عضلات کف لگن قبل و بعد از مداخله با کمک EMG بیوفیدبک مدل مایوتراک اینفینیتی ساخت کشور کانادا ارزیابی شد. جلسات به مدت ۱۰ هفته و هرهفته دوبار انجام و هر جلسه اعداد مربوط به استقامت و حداکثر قدرت عضلات کف لگن هر بیمار برحسب میکروولت ثبت شد. زمان حفظ انقباض در کلینیک سه هفته اول ۵ ثانیه و سه هفته دوم ۱۰ ثانیه و از هفته ششم به بعد، ۱۵ ثانیه بود. برای انجام تمرین در منزل از بیمار خواسته می شد انقباض ها را از وضعیت خوابیده شروع کند و هر دو هفته به وضعیت های نیمه خوابیده، چهاردست و پا، نشسته و درنهایت ایستاده پیشرفت دهد. زمان حفظ انقباض ها در هریک از این وضعیت ها از ۳ تا ۳۰ ثانیه پیشرفت داده شد. تعداد انقباض ها هم از ۱۰ تا ۳۰ تکرار در هر دفعه بود. بیماران تمامی تمرینات کف لگن تجویزشده را زیرنظر مستقیم فیزیوتراپیست و به کمک EMG بیوفیدبک انجام دادند. در این پژوهش هر آزمودنی قبل و بعد از مداخله با خودش سنجیده شد: به این صورت که آزمودنی در ابتدای مداخله از نظر میزان حداکثر قدرت و استقامت عضلات کف لگن و در پایان دوره مداخله نیز از نظر میزان تغییرات حداکثر قدرت و استقامت عضلات کف لگن به کمک EMG بیوفیدبک ارزیابی می شد. اطلاعات به دست آمده از فرم ها جمع آوری و به جدول مادر منتقل و با استفاده از نسخه ۱۱ نرم افزار SPSS تجزیه وتحلیل شد. برای ارائه آمار توصیفی، شاخص های تمایل مرکزی و پراکندگی تمام متغیرهای کمی به دست آمد. در بخش آمار تحلیلی آزمون حالت عادی از متغیرهای کمی گرفته و با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک از طبیعی بودن توزیع آن ها اطمینان حاصل شد.پس ازآن برای تجزیه وتحلیل تاثیر مداخله بر متغیرهای وابسته آزمون تی زوجی به کار رفت. همچنین از تحلیل رگرسیونی و آزمون اسپیرمن به منظور یافتن رابطه میان متغیرها و ضریب همبستگی درون گروهی و میزان تکرارپذیری اندازه گیری از دستگاه EMG بیوفیدبک استفاده شد. یافته ها دستگاه EMG بیوفیدبک تکرارپذیری عالی و بسیارخوب را در هر دو گروه سالم و بیمار برای متغیر حداکثر قدرت (۹۴/۰ و ۹۰/۰) و تکرارپذیری عالی و خوب را برای متغیر استقامت در هر دو گروه سالم و بیمار (۹۱/۰ و ۷۳/۰) نشان داد. حداکثر قدرت و استفامت عضلات کف لگن در بیماران قبل و بعد از مداخله تفاوت معنادار آماری داشت (۰۰۱/۰P<). همچنین تاثیر مداخله بر استقامت عضلات کف لگن با توجه به سن، تعداد و نوع زایمان افراد شرکت کننده معنادار نبود (۰۵/۰). نتیجه گیری نتایج پژوهش نشان داد تمرینات قدرتی و استقامتی عضلات کف لگن با استفاده از EMG بیوفیدبک حداکثر قدرت و استقامت عضلات کف لگن را در زنان مبتلا به بی اختیاری ادرار استرسی افزایش می دهد.

Keywords:

Stress urinary incontinence , Pelvic floor muscles , Exercise , Biofeedback , بی اختیاری ادرار استرسی , عضلات کف لگن , ورزش , بیوفیدبک