تآثیر برنامه های المپیک ویژه بر خودکارآمدی افراد سندرم داون

هدف: مطالعات تحقیقی نشان می دهند که شرکت در برنامه های اجتماعی نقش موثری در ارتقاء سلامت روانی و اجتماعی افراد کم توان ذهنی دارد. یکی از این برنامه ها، مسابقات ورزشی المپیک ویژه و برنامه های جانبی آن است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثر برنامه های ورزشی و اجتماعی المپیک ویژه بر خودکارآمدی افراد سندرم داون می باشد. روش بررسی: ۴۰نفر ورزشکار (۱۶ دختر و ۲۴ پسر) سندرم داون که اعضای تیمهای ملی المپیک ویژه ایران را تشکیل می دادند در این تحقیق شبه تجربی شرکت نمودند. افراد گروه کنترل نیز شامل ۲۲ پسر و ۱۵ دختر سندرم داون غیرورزشکار بودند که به طور تصادفی از انجمن های حمایت از افراد سندرم داون انتخاب شدند. ۹ ماه شرکت در برنامه های ورزشی-اجتماعی المپیک ویژه به عنوان پروتکل تمرینی گروه تجربی در نظر گرفته شد. ابزار تحقیق نیز شامل پرسشنامه خودکارآمدی ویلرولد بود. داده ها با آزمونهای آماری کولموگروف اسمیرنوف، تی زوجی و تی مستقل تحلیل شد. یافته ها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که پس از نه ماه تمرین افزایش معنی داری در خودکارآمدی اجتماعی (۰/۰۰۱>P)، و خودکارآمدی عمومی (۰/۰۰۱>P ) در گروه تجربی حاصل شد، در حالیکه این تغییر در گروه کنترل معنی دار نبود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که شرکت در فعالیت های اجتماعی و ورزشی المپیک ویژه، می تواند حس خودکارآمدی را در این افراد افزایش داده و باعث گردد که در تعاملات اجتماعی شان وابستگی کمتری به والدین و دیگران داشته باشند.

Keywords:

Special olympics (SO) , Down syndrome (DS) , Self-efficacy , المپیک ویژه , سندرم داون , خودکارآمدی