تاثیر کوتاه مدت دو نوع تمرین ثبات دهنده ستون فقرات بر آزمون های تعادلی و محدوده ثباتی پویا در مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات کوتاه مدت دو نوع تمرین ثباتی «داخل کشیدن شکم» و تمرین «انقباض همزمان عضلات شکم» روی پارامتر های سیستم ثباتی بیودکس در مردان مبتلا به کمردرد غیراختصاصی تکرارشونده بود. روش بررسی: این تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی و به صورت موردی-شاهدی بر روی ۳۰ مرد مبتلا به کمردرد غیراختصاصی تکرار شونده که به صورت ساده و در دسترس انتخاب و تصادفی به ۳ گروه کنترل (۱۰ نفر) و ۲ گروه مورد (۱۰ نفر) تقسیم شدند، انجام گرفت. قبل و بلافاصله بعد از تمرینات، شاخص های ثباتی تعادل دینامیک (کلی، قدامی-خلفی و داخلی-خارجی) و محدوده ثباتی پویا توسط سیستم ثباتی بیودکس اندازه گرفته شد. داده های حاصل با استفاده از آنالیز متقاطع و تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون دانشجویی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج ما نشان داد که غیر از شاخص داخلی- خارجی، افراد گروه مورد نسبت به گروه کنترل، در شاخص های تعادلی بهبود نشان دادند. در گروهی با انجام تمرین «انقباض همزمان عضلات شکم»، در هر دو سطح سفتی ۸ و ۳، کاهش شاخص ها، معنادار بود (۰/۰۵>P) . محدوده ثباتی پویا، در هر دو گروه مورد با تمرین فرو بردن شکم (۰/۰۰۱=P) وتمرین هم انقباضی شکم (۰/۰۱=P) افزایش معناداری داشت. نتیجه گیری: طبق یافته های این مطالعه، بازآموزی یک جلسه ای، بر روی بهبود فعالیت عضلات و متعاقب آن، بهبود تعادل تاثیرگذار است.

Keywords:

Stabilization exercise , Abdominal hollowing , Abdominal bracing , Biodex stability system , تمرینات ثبات دهنده , داخل کشیدن شکم , انقباض هم زمان عضلات شکم , سیستم تعادلی بیودکس