میزان استفاده از وسایل کمک بینایی در افراد کم بینا پس از تجویز در دو کلینیک صبا و خزانه

Publish Year: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 22

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_REHA-9-1_005

تاریخ نمایه سازی: 21 آذر 1402

Abstract:

هدف: اگرچه تحقیقات بسیاری نشان داده که وسایل کمک بینایی بر افزایش دید افراد کم بینا موثر است، ولی برخی از افراد علیرغم این تاثیر مثبت به دلایل مختلف از این وسایل استفاده نمی کنند. لذا این پژوهش با هدف بررسی میزان استفاده از وسایل کمک بینایی در زندگی روزمره این افراد انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی که در دو کلینیک صبا و خرانه (وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و بهزیستی استان تهران) انجام شد، تعداد ۵۰ نفر از افراد کم بینا از بین مراجعه کنندگان این دو مرکز طی سالهای ۸۴ و ۸۵ ، که واجد شرایط لازم بودند، به صورت در دسترس انتخاب شدند. پس از انجام معاینات بینایی سنجی، پرسشنامه اول که در آن سئوالاتی راجع به وضعیت انجام کارهای روزمره وابسته به بینایی قرارداشت، با پرسش از فرد تکمیل شده و سپس وسیله مورد نیاز تجویز و از وی خواسته می شد تا بعد از حداقل سه ماه مجددا مراجعه کند که در این مرتبه پرسشنامه دوم که حاوی سئوالاتی مبنی بر تغییر وضعیت کارهای چشمی با توجه به استفاده از وسیله مذکور بود از وی پرسیده می شد. مقایسه پاسخهای فرد به این دو پرسشنامه، مبنای میزان استفاده از وسیله با توجه به تاثیر آن در کارهای چشمی بود. داده های حاصل با استفاده از آزمونهای آماری ضریب همبستگی اسپیرمن، کای اسکوئر و ویلکاکسون مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: ضریب همبستگی اسپیرمن بین میزان استفاده از وسایل کمک بینایی نزدیک بینی «مطالعه» و مدت و دفعات انجام مطالعه به ترتیب ۰/۴۹۱ و ۰/۵۲۰ با مقادیر احتمال P=۰/۰۰۳ و P=۰/۰۰۲ و نشان از وجود ارتباط معنی دار و افزایشی بود. تفاوت معنی داری بین میانگین میزان تردد و شناسایی محیط و اشیا «دوربینی» در قبل و بعد از استفاده از وسیله کمک بینایی دور وجود داشت (P=۰/۰۰۲). همچنین ضریب همبستگی اسپیرمن بین میزان استفاده از وسیله کمک بینایی و میزان تردد و شناسایی ۰/۴۹۹ و بیانگر رابطه مثبت بود. بین میزان استفاده از وسیله کمک بینایی پس از تجویز و تحصیلات افراد نیز رابطه معنی داری به دست آمد. ۵۴ درصد از گیرندگان وسایل کمک بینایی از به کاربرد آن در انظار دیگران اجتناب می کردند (P=۰/۰۱۱). نتیجه گیری: علیرغم تاثیر مسلم وسایل کمک بینایی در افزایش بینایی افراد کم بینا و کیفیت زندگی آنان، دلایل مختلف، تعداد قابل توجهی از این افراد از استفاده از آنها طفره رفته و یا کمتر استفاده می کنند.

Authors