رابطه سبک های یادگیری کلب و هیجان های مثبت و منفی تحصیلی با یادگیری خودگردان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سبک های یادگیری کلب، هیجان های مثبت و منفی تحصیلی با یادگیری خودگردان انجام شده است. روش پژوهش توصیفی و در قالب یک طرح همبستگی است. جامعه آماری، کلیه دانش آموزان دبیرستان های شهر سقز (۷۰۰۰ نفر) در سال تحصیلی ۹۳ -۱۳۹۲ بودند. جهت دستیابی به اهداف پژوهش، تعداد ۳۶۳ نفر (۱۸۲ دختر و ۱۸۱ پسر) با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، به عنوان نمونه مورد مطالعه، از این جامعه انتخاب شدند؛ و از آنها خواسته شد تا به پرسش نامه های هیجان های تحصیلی پکران، گوئتز و فرینزل (۲۰۰۵)، راهبردهای یادگیری خودگردان پینتریچ و دی گروت (۱۹۹۰) و سبک های یادگیری کلب (۲۰۰۷) پاسخ دهند. داده های پژوهش با استفاده از میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که رابطه بین سبک های یادگیری کلب و یادگیری خودگردان، معنادار نیست. رابطه بین لذت از کلاس و امیدواری با یادگیری خودگردان مثبت و معنادار است. همچنین رابطه اضطراب، خستگی و عصبانیت با یادگیری خودگردان منفی و معنادار است. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام، سبک های یادگیری و هیجان های تحصیلی ۲۹ درصد تغییرات مربوط به یادگیری خودگردان را تبیین می کنند. هیجان های تحصیلی قادر به پیش بینی یادگیری خودگردان هستند که از میان آنها متغیر لذت از کلاس بالاترین قدرت پیش بینی کنندگی را دارد.

Keywords:

سبک های یادگیری کلب , هیجان های مثبت تحصیلی , هیجان های منفی تحصیلی , یادگیری خودگردان