پسماندهای پلاستیکی در مناطق مختلف نظیر سواحل دریاها و رودخانه ها، دشت و مراتع، کوه ها و جنگل های گردشگری در حال افزایش هستند که در معرض شرایط محیطی قرار می گیرند، در نتیجه، تخریب و تجزیه پلاستیک رخ می دهد و منجر به تشکیل قطعات کوچکتر پلاستیک می شود که به آن میکروپلاستیک می گویند. میکروپلاستیک ها اندازه بسیار کوچکی دارند و از منابع مختلف صنعتی و شیمیایی توسط انسان بوجود می آیند. شناسایی و حذف منابع میکروپلاستیک در زیستگاه ها برای کاهش اثرات اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی این شکل از پسماندها بسیار مهم است. اگرچه حذف منابع آلودگی یک مولفه اساسی سیاست زیست محیطی است، منابع میکروپلاستیک و مسیرهای آن ها به زیستگاه ها در مقایسه با سایر مواد ماندگار، تجمع پذیر یا سمی یعنی آلاینده های اولویت دار در محیط زیست ناشناخته باقی مانده اند. این مقاله درک ما از منابع و مسیرهای میکروپلاستیک را بررسی می کند، اصطلاحات را ارزیابی می کند، و جهت های آینده را برای ادغام معنادار تحقیقات، اقدامات مدیریتی و سیاست برای درک و کاهش نفوذ میکروپلاستیک به زیستگاه ها مشخص می کند. آلودگی میکروپلاستیک در سراسر هیدروسفر، پدوسفر و اتمسفر پخش شده است و این مناطق محیطی برای تجمع میکروپلاستیک به صورت جداگانه مورد مطالعه قرار می گیرند. این مطالعه منابع درمورد تحقیقات میکروپلاستیک را بررسی می کند و وضعیت فعلی تحقیقات در مورد سرنوشت و انتقال میکروپلاستیک در هیدروسفر، پدوسفر و اتمسفر را مورد بحث قرار می دهد و استراتژی های مدیریت پسماندهای پلاستیکی برای کنترل آلودگی میکروپلاستیک ها را ارائه می دهد.