امولسیون نفت خام، به دلیل وجود آب در آن آثار نامطلوب متعددی بر فراوری و پالایش نفت داشته و مشکلات متعددی در ذخیره سازی، حمل و نقل و فراوری به همراه دارد. بنابراین، شکستن امولسیون های آب-نفت خام (امولسیون زدایی) و جداسازی آب از
نفت خام بسیار مهم است. روش های متعددی در این زمینه وجود دارد که هر یک مزایا و معایب خود را دارند. از جمله آن ها می توان به روش های فیزیکی، جداسازی با مایکروویو، گرما، جریان الکتریکی، فراصوت دهی و جداسازی غشایی، شیمیایی، فیزیکی شیمیایی و زیستی اشاره کرد. روش های شیمیایی، به ویژه استفاده از امولسیون زداها کاربرد بیشتری دارند. امروزه امولسیون زداهای شیمیایی مهم را نانوذرات، عوامل سطح فعال پلیمری، مایعات پلی یونی و
مایعات یونی تشکیل می دهند. اخیرا به کارگیری نانوامولسیون زداها نیز متداول شده است. برخی از امولسیون زداها می توانند برای امولسیون دیگری نقش امولسیون-کننده داشته باشند. از این رو، انتخاب آن ها به ماهیت و ترکیب
نفت خام و موازنه آب دوست-چربی دوست امولسیون بستگی می-یابد. طی دهه های گذشته،
مایعات یونی دومحیط دوست به طور گسترده در میدان های نفتی استفاده شده اند و از پژوهش های انجام شده در باره این نوع امولسیون زداها، به ویژه ترکیبات آمینی اتوکسیل دارشده نتایج درخور توجهی حاصل شده است.