اثرات تجویز اکسی توسین و پروستاگلاندین F۲α بر روند جمع شدن رحم و شاخصهای باروری گاوهای شیری پس از زایمان

این مطالعه با هدف بررسی اثرات تزریق اکسی توسین بلافاصله پس از زایمان و پروستاگلاندین F۲α، در فاصله زمانی ۲۰ الی ۲۵ روز پس از زایمان و تاثیر آن بر بروز جفت ماندگی، روند جمع شدن رحم، فاصله زایمان تا اولین فحلی، فاصله زایمان تا اولین و دومین تلقیح، میزان آبستنی در اولین تلقیح و تعداد دفعات تلقیح به ازاء آبستنی در گاوهای شیری صورت گرفته است. پژوهش حاضر بر روی ۳۰ راس گاو شیری نژاد هلشتاین که در دو گروه درمان (۱۵راس) و شاهد (۱۵راس) قرار داشتند انجام شد. گاوهای گروه درمان بلافاصله پس از زایمان و تولد گوساله یک دوز (۱۰واحد بین­المللی) اکسی توسین و یک دوز (۵ سی­سی) پروستاگلاندین F۲α (غلظت ۰۷۵/۰) در فاصله زمانی ۲۰ الی ۲۵ روز پس از زایمان به صورت عضلانی در ناحیه کپل دریافت نمودند که نتایج با روش آماری spss وآزمون کای مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بازگشت رحم، میزان آبستنی در اولین تلقیح و تعداد دفعات تلقیح به ازاء آبستنی در بین گروه درمان نسبت به گروه شاهد اختلاف معنیداری دارد (۰۵/۰ P≤). همچنین درصد آبستنی در گروه درمان بهبود قابل توجهی نسبت به گروه شاهد نشان داد (۱/۴۷ درصد در گروه درمان و ۵/۲۳درصد درگروه شاهد). لذا نتایج تحقیق اخیر نشان میدهد که تجویز اکسی توسین بلافاصله پس از زایمان و پروستاگلاندین F۲α در فاصله زمانی ۲۰ الی ۲۵روز پس از زایمان در گاوهای شیری میتواند اثرات مفیدی درافزایش میزان باروری آینده گاوهای شیری وکاهش خسارات اقتصادی در سطح گله داشته باشد. این نتیجه میتواند با اثرانقباضی اکسی توسین و پروستاگلاندین F۲α در لایه میومتر رحم جهت تخلیه ترشحات و بازگشت زود هنگام فعالیت تخمدانی در ارتباط باشد.