بررسی سکوت قانون درباره زنده شدن پس از اعدام تعزیری با نگاهی به نظر حقوقدانان و فقها

اعتیاد به مواد مخدر به عنوان یک بلای اجتماعی، پدیده شوم و خانمان سوز به شمار می آید. تمامی جوامع انسانی و بیشتر دولت ها بر این موضوع اتفاق نظر دارند که مواد مخدر و جرائم ناشی از آن، نسل بشریت را مورد تهدید قرار داده و مورد تهدید قرار میدهد. بنابراین، صاحب نظران معتقدند که حل این معضل اجتماعی نیازمند مبارزه ای مستمر از ابعاد نظامی، انتظامی و سیاسی تا تلاشهای اقتصادی و فرهنگی است. در کشور ما یکی از ابزارهای مقابله با این پدیده اعمال مجازات های شدید و سنگین بوده و مجازات اعدام و حبس های طولانی مدت به عنوان نمونه هایی از پیشگیری های کیفری در نظر گرفته شده است. هدف این پژوهش با توجه به نظراتی که با مقابله فقهی و حقوقی مجازات اعدام در جرائم مواد مخدر به دست می آید بررسی نظریات حقوقدانان و فقها درباره اعدام ونحوه اجرای مجدد پس از زنده شدن اعدامی می باشد. در نهایت در خصوص امکان تعیین مجازات اعدام و توجیه فقهی آن در مورد جرائم مواد مخدر تنها از ۳ طریق افساد فی الارض، تعزیر شرعی و حکم حکومتی امکان پذیر است. با بررسی متون فقهی و ادله شرعی می توان گفت که توجیه مجازات اعدام در قالب افساد فی الارض و تعزیر شرعی فاقد وجاهت شرعی و غیر منطبق با موازین اسلامی است. تنها راه باقی حکم حکومتی و رعایت مصلحت جامعه میباشد. بنابرین برای حفظ دین و نظام اسلامی زمانی که مصلحت اقتضاء نماید ولی امر می تواند از باب احکام حکومتی مجازات اعدام پیش بینی کند.

Keywords:

اعدام , حد , تعزیر , مفسد فی الارض , قاعده ی درء