بررسی رابطه بین ساختار سازمانی بوروکراتیک و تغییر سازمانی با نقش واسطه ای فرسودگی شغلی کارکنان پلیس خراسان شمالی

سازمان ها برای رسیدن هرچه سریعتر و بهتر به اهداف خود نیازمند اعمال مدیریت بهینه و حفظ منابع سازمان هستند. در اکثر سازمان ها و بخصوص نیروی انتظامی، نیروی انسانی همیشه به عنوان مهمترین دارایی و سرمایه سازمان مطرح است و ناجا به عنوان یک سازمان یادگیرنده، سازوکارهایی را برای حفاظت از کارکنان بوجود آورده است. هدف کلی پژوهش حاضر «بررسی رابطه بین ساختار سازمانی بوروکراتیک و تغییر سازمانی با نقش واسطه ای فرسودگی شغلی کارکنان نیروی انتظامی خراسان شمالی» است. روش پژوهش حاضر توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش، شامل کارکنان نیروی انتظامی خراسان شمالی است که تعداد ۱۵۱ نفر بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه های تحقیق در بین آن ها توزیع گردید. برای گردآوری داده ها جهت سنجش ساختار سازمانی، از پرسشنامه استاندارد بوروکراتیک لیو و همکاران (۲۰۰۲)، برای سنجش تغییر سازمانی از پرسشنامه نگرش به تغییر سازمانی دونهام و همکارانش (۱۹۸۹) و برای سنجش فرسودگی شغلی از پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ (۱۹۸۵) استفاده شد. بعد از تایید روایی پرسشنامه ها و بومی سازی آن ها، برای سنجش اعتبار پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS استفاده گردید. نتایج حاکی از آن بود که: بین ساختار سازمانی بوروکراتیک و تغییر سازمانی با نقش واسطه ای فرسودگی شغلی کارکنان نیروی انتظامی استان خراسان شمالی رابطه معناداری وجود دارد.

Keywords:

ساختار بوروکراتیک , تغییر سازمانی , نیروی انتظامی , فرسودگی شغلی