بررسی رابطه تنظیم هیجان و تحمل پریشانی با انگیزش شغلی کارکنان نیروی انتظامی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین تنظیم هیجان و تحمل پریشانی با انگیزش شغلی کارکنان نیروی انتظامی شهر بجنورد انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان نیروی انتظامی شهر بجنورد می باشد که بر اساس جدول کرجسی مورگان ۱۴۸ نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های تنظیم هیجان گراس (۲۰۰۵)، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) و انگیزش شغلی هاکمن و اولد هام (۱۹۸۰) استفاده شد. پرسشنامه ها به روش نمونه گیری در دسترس در بین نمونه آماری توزیع شدند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج ضریب رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای تنظیم هیجان و تحمل پریشانی قادر به پیش بینی انگیزش شغلی کارکنان نیروی انتظامی است. همچنین برابر نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون مشاهده شد: بین متغیر تنظیم هیجان و متغیر تحمل پریشانی به طور جداگانه با انگیزش شغلی کارکنان نیروی انتظامی رابطه معناداری وجود دارد (۰/۵) و همچنین بین تنظیم هیجان و تحمل پریشانی با انگیزش شغلی رابطه معناداری وجود دارد (۰/۵).

Keywords:

تنظیم هیجان , تحمل پریشانی , انگیزش شغلی