کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل های آماری در شناسایی کانون های جرم خیز شهر بجنورد

هدف اصلی این مطالعه پهنه بندی کانون های جرم خیز شهر بجنورد و همچنین بررسی فاکتورهای انسانی و محیطی تاثیرگذار بر میزان سرقت و اینکه کدام یک از فاکتورها بیشترین را در توزیع جرم سرقت در شهر بجنورد دارد. برای بررسی این مسئله از یک روش ترکیبی که مبتنی بر داده های اولیه و ثانویه می باشد استفاده شده است. داده های اولیه بر اساس پیمایش و داده های ثانویه بر اساس داده های تولید شده توسط نیروی انتظامی و سایر دستگاه ها در قالب آدرس های وقوع جرم و نقشه های مختلف می باشد. فاکتورهایی که به عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته شده بودند عبارت بودند از: فاصله از مراکز انتظامی، فاصله از بانک ها، فاصله از روشنایی معابر، فاصله از مراکز آموزشی، فاصله از پارک، فاصله از مراکز خرید، فاصله از پارکینگ، سطح درآمد و تراکم جمعیت. متغیر وابسته نیز آمار جرائم سرقت وقوع یافته در سال ۱۳۹۳ می باشد. یافته های تحقیق نشان می دهند که بیشترین آمار جرائم سرقت در محدوده کلانتری ۱۱ به خاطر تراکم بالای کاربری های مختلف و مولفه های تاثیرگذار رخ داده، علیرغم اینکه تنها ۱۳ درصد مساحت محدوده مورد مطالعه را در برمی گیرد. به طوری که ۸۵ درصد سرقت ها در فاصله ۱۰۰۰ متری پاسگاه ها، ۸۳ درصد سرقت ها در ۱۰۰۰ متری بانک ها، ۸۶ درصد در شعاع ۵۰ متری روشنایی معابر، ۹۸ درصد جرائم در فاصله ۵۰۰ متری مراکز آموزشی، ۸۲ درصد سرقت ها در شعاع ۱۰۰ متری مراکز خرید، بیشترین مورد جرائم در شعاع ۵۰۰-۱۵۰۰ متری پارکینگ های عمومی، ۵۸ درصد سرقت ها در مناطقی که تراکم جمعیت بالا دارند و بیشترین مورد سرقت در مناطقی که طبقه متوسط جامعه ساکن هستند رخ داده است. نتایج تحقیق نیز نشان می دهد که بیشترین تبیین کنندگی متغیر وابسته به ترتیب توسط عامل های فاصله از بانک (۳۵%-)، فاصله از مراکز انتظامی (۳۴%-) و تراکم جمعیت مسکونی (۲۰%) صورت گرفته است.

Keywords:

سیستم اطلاعات جغرافیایی , مدل های آماری , عامل های انسانی , عامل های محیطی