توسعه روش بازیابی محلی جهت مدیریت اختلال برنامه پهلوگاه

مسائل برنامه ­ریزی پهلوگاه از جمله مسائل مرتبط با مدیریت بندر هستند که پاسخ این مسائل می تواند بر روی هزینه ­های بندر تاثیرگذار باشد و به همین دلیل در مقالات و مطالعات بسیار زیادی مورد بررسی قرار گرفتند. برنامه ریزی پهلوگاه شامل دو زیر مسئله تخصیص پهلوگاه و تخصیص جرثقیل اسکله می شود. این مقاله قصد دارد این دو زیر مسئله را ادغام کرده و آن ها را در قالب یک مدل ریاضی مدل­سازی کند. حل این مدل ادغامی با استفاده از الگوریتم بهینه ­سازی کلونی مورچگان انجام می ­شود که منجر به یک برنامه بهینه پهلوگاه می­گردد که هزینه­ های بندر را کاهش می­ دهد. برنامه اولیه پهلوگاه با این فرض برنامه­ ریزی می­شود که تمام داده­ های ورودی مسئله دارای قطعیت هستند؛ اما در واقعیت این­گونه نیست. در حین اجرای برنامه اولیه ممکن است اتفاقات پیش­بینی نشده ­ای رخ دهند که اجرای برنامه اولیه را با چالش مواجه کند. این دسته از اتفاقات که عموما غیرقابل پیش­بینی هستند را اختلال می­گویند. به فرایند بازیابی برنامه اولیه پهلوگاه به ­گونه­ ای که کم­ترین هزینه و جریمه را برای بندر پی داشته باشد، مدیریت اختلال می­­ گویند. تاکنون دو روش کلی برای بازیابی و مدیریت اختلال برنامه پهلوگاه معرفی شدند؛ روش بازیابی سراسری و روش بازیابی محلی. این مقاله با اصلاح ضعف­ های روش بازیابی محلی و توسعه آن، یک روش بازیابی محلی معرفی می­ کند. جهت اعتبارسنجی روش های حل مدل ­های ریاضی از داده­ های ورود و خروج کشتی ­ها در هر دو پایانه کانتینری بندر شهید رجایی استفاده می ­شود. نتایج عددی این مقاله نشان می­ دهد روش های بازیابی محلی، عملکرد به مراتب بهتری نسبت به روش بازیابی سراسری دارند (پاسخ بهینه در روش های محلی در پایانه اول حدود ۱۲۰ درصد و در پایانه دوم حدود ۳۰۰ درصد بهتر از پاسخ نهایی روش بازیابی سراسری است). دو روش بازیابی محلی و روش بازیابی محلی توسعه ­یافته پاسخ ­های تقریبا مشابهی دارند اما سرعت رسیدن به پاسخ نهایی در روش بازیابی محلی توسعه یافته تقریبا ۲ الی ۳ برابر بیشتر می­ باشد.

Keywords:

برنامه ریزی پهلوگاه , مدیریت اختلال , بازیابی سراسری , بازیابی محلی , بازیابی محلی توسعه یافته