فرصت های تجاری میان ایران و هند

هند در سال ۱۳۸۸به عنوان هشتمین شریک وارداتی و چهارمین شریک صادراتی ایران، حجم تجارتی نزدیک به سه میلیاردی را با ایران رقم زده است. جریان مبادله کالایی میان این دو کشور همواره به نفع هند بوده و تراز تجاری منفی با ایران در سال های اخیر بیشتر نیز شده است. در هر صورت برای رهایی از اقتصاد نفتی و گسترش تجارت کالایی ایران، تنظیم تراز تجاری با کشورها می تواند در تحقق این هدف در کنار سایر ابزارها موثر باشد. در این راستا هدف مقاله، شناسایی فرصت های تجارت کالایی میان ایران و هند است  تا با شناسایی آنها بتوان گام موثری در گسترش صادرات غیر نفتی برداشت. به منظور دستیابی به این هدف از شاخص هایی که امکان توسعه  صادرات و میزان آنرا را تعیین می کنند استفاده خواهد شد. شاخص های مزیت نسبی آشکار شده، شاخص آلن، روش پیشنهادی آنکتاد، شاخص درایسدل برای دوره پنج سال اخیر که اطلاعات موجود بوده محاسبه و تحلیل شده اند. نتایج محاسبات نشان می دهد که ایران تنها توانسته است از ۳/۱۵ درصد پتانسیل بازار کشور هند استفاده نماید و امکان بهره گیری از پتانسیل استفاده نشده با ابزارهایی نظیر موافقت نامه ترجیحات تجاری وجود دارد

Keywords:

صادرات , پتانسیل تجاری , فرصتهای تجاری , شاخص مزیت نسبی آشکار شده , موافقت نامه ترجیحات تجاری , صادرات غیر نفتی