بررسی تاثیر سطوح زیر و بمی و بلندی صوت بر الگوی انسداد چاکنای در افراد دارای صوت بهنجار

هدف: الگوی انسداد چاکنای مهم ترین نشانه استروبوسکوپی برای قضاوت راجع به بهنجار بودن عملکرد حنجره است. تحقیقات اخیر نشان می دهد الگوی انسداد کامل تنها الگوی بهنجار نیست. هدف از این پژوهش بررسی الگوی انسداد در افراد بهنجار و بررسی تاثیر مشخصات آواسازی بر آن می باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی، پس از تاریخچه گیری، ارزیابی شنیداری-ادراکی جامع صوت و شاخص معلولیت صوت ۲۱۸ دانشجو، ۸۰ نفر (۵۸ مونث و ۲۲ مذکر) با میانگین سنی ۲۱٫۱۹ به صورت تصادفی انتخاب شدند که ارزیابی ها دال بر بهنجار بودن صوت آنها بود. ارزیابی ویدئواستروبوسکوپی حین تولید واکه /I/ در آواسازی عادتی، زیر، بم، بلند و آهسته انجام، و الگوهای انسداد چاکنای در سطوح فوق ثبت گردید. ضمن ارائه آمار توصیفی، الگوهای انسداد چاکنای با استفاده از آزمون غیر پارامتری فیشر در سطوح آواسازی بین افراد مذکر و مونث مقایسه گردید. یافته ها: در مجموع فراوان ترین الگو، انسداد کامل و پس از آن شکاف خلفی Y بود. مقایسه فراوانی الگوها بیانگر تفاوت معنادار بین افراد مذکر و مونث (۰/۰۰۱>P) و سطوح عادتی، زیر، بم، بلند و آهسته بود (۰/۰۰۱>P). تفاوت معنادار در الگوی انسداد حین تولید انواع زیر و بمی در افراد مونث (۰/۰۰۱>P) و انواع بلندی ها در افراد مذکر (۰/۰۰۱>P) دیده شد. نتیجه گیری: در ارزیابی ویدئواستروبوسکوپی، مشاهده انسداد ناکامل در افراد بهنجار دور از انتظار نیست. مشخصات آواسازی می تواند بر شکل انسداد به طور معنادار تاثیر بگذارد، لذا کلیه سطوح آواسازی باید مورد ارزیابی قرار گیرد، اگرچه نحوه تاثیر در افراد مذکر و مونث مشابه نیست.

Keywords:

Glottal closure pattern , Pitch , Loudness , Normal voice , Gender , الگوی انسداد چاکنای , زیر و بمی , بلندی , صوت بهنجار , جنسیت