مقایسه تاثیر دو برنامه فعالیت ورزشی هوازی تداومی و تناوبی منتخب بر ظرفیت عملکردی بیماران پس از جراحی پیوند عروق اکلیلی

هدف: تمرین ورزشی انواع مرگ ومیرها و همچنین مرگ ومیر ناشی از بیماری های قلبی عروقی را با بهبود ظرفیت عملکرد قلب بیماران کاهش می دهد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه تاثیرات تمرین های ورزشی تداومی و تناوبی هوازی پرشدت بر ظرفیت عملکردی بیماران قلبی متعاقب جراحی پیوند عروق اکلیلی است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی و مداخله ای، ۳۳ بیمار جراحی پیوند عروق اکلیلی (۳۰ مرد و ۳ زن) مطابق معیارهای لازم و به صورت در دسترس انتخاب و در سه گروه برنامه تمرینی تداومی هوازی (۱۲ نفر) شامل ۳۰ تا ۶۰ دقیقه فعالیت تداومی با شدت ۷۰ تا ۸۵ درصد حداکثر ضربان قلب، برنامه تمرینی تناوبی هوازی (۱۲ نفر) شامل ۲۸ تا ۴۴ دقیقه فعالیت تناوبی با شدت ۷۵ تا ۹۰ درصد ضربان قلب -در قالب ۳ دوره به همراه ۵ تا ۱۰ دقیقه استراحت بین هر دوره، حداکثر به مدت ۸ هفته و هر هفته ۳ مرتبه- و گروه کنترل (۹ نفر) قرار گرفتند. ارزیابی های لازم قبل و بعد از برنامه ورزشی از طریق اندازه گیری ظرفیت عملکردی با استفاده از تست ورزشی (پروتکل بروس اصلاح شده) انجام شد. آزمون های آماری t زوجی و تحلیل واریانس یک سویه به همراه آزمون تعقیبی دانت برای تجزیه تحلیل یافته ها استفاده شد.  یافته ها: بین ظرفیت عملکردی دو گروه تمرین تداومی و تناوبی بعد از انجام برنامه، تفاوت معناداری وجود نداشت. مقایسه ظرفیت عملکردی بعد از برنامه بین گروه های تمرینی (تمرین تداومی و تناوبی) و گروه کنترل، تفاوت معناداری را نشان داد (۰/۰۱۷= P). مقایسه دقیق تر نشان دهنده وجود تفاوت معنادار ظرفیت عملکردی بین گروه تداومی و کنترل (۰/۰۰۹= P) و عدم وجود تفاوت معنادار بین گروه تناوبی و کنترل بود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش لزوم طراحی هر دو برنامه تمرینی تداومی و تناوبی پرشدت هوازی برای بیماران مبتلا به گرفتگی عروق کرونر و به خصوص بیماران قرار گرفته تحت جراحی پیوند عروق اکلیلی و همچنین بهبود سلامتی و بهداشت بیماران قلبی در آینده را نشان می دهد.

Keywords:

Coronary artery disease , Exercise training , Functional capacity , بیماری عروق کرونری , تمرین ورزشی , ظرفیت توانایی عملکردی