بررسی تاثیر فعالیت های حرکتی درشت بر فرایند توجه دانش آموزان پسر مبتلا به نشانگان داون

هدف: یکی از موارد مهم و مورد توجه در کودکان، توانایی و یا ناتوانی در انجام فعالیت های حرکتی است که در رشد عملکردهای شناختی و رفتارهای اجتماعی کودک تاثیر می گذارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر فعالیت های حرکتی درشت بر فرایند توجه (توجه پایدار، تغییر توجه) دانش آموزان پسر نشانگان داون ۸ تا ۱۲ ساله می باشد. روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای و تجربی، ۲۶ دانش آموز مبتلا به نشانگان داون به صورت هدفمند از ۴ مدرسه کودکان استثنایی شهید بهشتی، احیا، پیدایش و پیروزی انتخاب شده و با آزمون های توجه (توجه پایدار و تغییر توجه) و مقیاس رشدی ازرتسکی مورد ارزیابی اولیه قرار گرفتند. سپس نمونه ها به صورت تصادفی تعادلی به دو گروه مداخله (۱۳ نفر) و کنترل (۱۳ نفر) تخصیص یافتند. برای گروه مداخله، مداخلات با تاکید بر فعالیت های حرکتی درشت به مدت ۸ هفته (هفته ای ۲ بار) انجام گرفت. بعد از اتمام مداخلات، دو گروه مجددا تحت ارزیابی قرار گرفته و داده های حاصل با استفاده از آزمون تی زوجی و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: مقایسه نمرات آزمون های توجه قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل (توجه پایدار P=۰/۶۵۴ و تغییر توجه P=۰/۱۶۳) و مقیاس رشدی ازرتسکی (P=۰/۳۷۷)، حاکی از عدم اختلاف معنادار بود، اما در گروه مداخله تاثیر معنادار مداخلات دیده شد (P<۰/۰۰۱). همچنین در نمره مربوط به کاهش انقطاع از تکلیف، بین میانگین سطح نمرات هر دو گروه مداخله (P<۰/۰۰۱) و کنترل (P<۰/۰۰۱) اختلاف معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: تقویت فعالیت های حرکتی درشت بر فرایند توجه (توجه پایدار و تغییر توجه) دانش آموزان نشانگان داون به طور معناداری موثر است.

Keywords:

Down syndrome , Gross motor activities , Sustained attention , Attention shift , Lincoln-Oseretsky development scale , نشانگان داون , فعالیت های حرکتی درشت , توجه پایدار , تغییر توجه , مقیاس رشدی لینکلن-ازرتسکی