بررسی علل نابینایی و کاهش شدید دید در دانش آموزان مدارس نابینایان مشهد در سال ۱۳۸۵

هدف: تعیین علل کاهش شدید دید و نابینایی و تعیین میزان حدت بینایی در دانش آموزان مدارس نابینایان شهر مشهد به منظور ارزیابی علل قابل پیشگیری هدف این مطالعه می باشد. روش بررسی: در سال ۱۳۸۵ طی یک مطالعه تحلیلی و با استفاده از پروتکل تعدیل شده سازمان بهداشت جهانی برای بچه های نابینا و نیمه بینا ۲۶۰ دانش آموز شاغل به تحصیل در چهار مدرسه نابینایان در مشهد مورد معاینه قرارگرفتند. اطلاعات جمع آوری شده توسط اپتومتریست و متخصص چشم شامل پرسشنامه و معاینات بالینی آنالیزو نقص اصلی تشریحی و علت اصلی بوجود آورنده آن برای هر دو چشم جداگانه مشخص و ثبت گردید. یافته ها: در جمعیت مورد مطالعه ۱۵۷ نفر (%۵۴/۹) مذکر و ۱۲۹ نفر (%۴۵/۱) مونث بودند. متوسط سن دانش آموزان ۴/۲±۱۴/۲ سال بود. بیشترین علل نابینایی مربوط به بیماریهای رتین (%۲۸/۶) و بعد از آن به ترتیب آتروفی عصب بینایی، لنز (کاتاراکت مادرزادی)، کدورت قرنیه، گلوکوم مادرزادی، آلبینیسم، میکروفتالموس، آنوفتالموس و ضایعات یووه آ بودند. بیشترین علل جراحی انجام شده کاتاراکت بود و میزان شیوع عدم درک نور در دو جنس از نظر آماری معنی دار بود (P<۰/۰۱). نتیجه گیری: بیماریهای ارثی نقش مهمی در میان علل نابینایی دارند، بنابراین مشورت ژنتیکی و غربالگری در سنین پایین و آموزش عمومی می تواند از بروز نابینایی پیشگیری، یا از شیوع آن کاسته و یا شدت آن را کم نماید.

بررسی علل نابینایی و کاهش شدید دید در دانش آموزان مدارس نابینایان مشهد در سال ۱۳۸۵ Keywords:

Blindness , Visual impairment , Prevalence , Cataract , Refractive errors , نابینایی , اختلال بینایی , شیوع , کاتاراکت , عیوب انکساری